Salmi 109

BIBBIA MARTINI	NOVA VULGATA
1 Salmo di David. Disse il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra:	1 Magistro chori. David. Psalmus. Deus laudis meae, ne tacueris,
2 Fino a tanto che io ponga i tuoi nemici sgabello a' tuoi piedi.	2 quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. Locuti sunt adversum me lingua dolosa
3 Da Sionne stenderà il Signore lo scettro di tua possanza: esercita il tuo dominio in mezzo de' tuoi nemici.	3 et sermonibus odii circumdederunt me et expugnaverunt me gratis.
4 Teco è il principato nel giorno di tua possanza tragli splendori della santità: avanti la stella del mattino io dal mio seno ti generai.	4 Pro dilectione mea adversabantur mihi; ego autem orabam.
5 Il Signore ha giurato, ed ei non si muterà: tu se' sacerdote in eterno secondo l'ordine di Melchisedech.	5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis et odium pro dilectione mea.
6 Il Signore sta al tuo fianco: egli nel giorno dell'ira sua i regi atterrò.	6 Constitue super eum peccatorem, et adversarius stet a dextris eius.
7 Farà giudizio delle nazioni: moltiplicherà le rovine: spezzerà sulla terra le teste di molti,	7 Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius fiat in peccatum.
8 (E dirà): Egli nel suo viaggio berà al torrente: per questo alzerà la sua testa.	8 Fiant dies eius pauci, et ministerium eius accipiat alter.
	9 Fiant filii eius orphani, et uxor eius vidua.
	10 Instabiles vagentur filii eius et mendicent et eiciantur de ruinis suis. -
	11 Scrutetur fenerator omnem substantiam eius, et diripiant alieni labores eius.
	12 Non sit qui praebeat illi misericordiam, nec sit qui misereatur pupillis eius.
	13 Fiant nati eius in interitum, in generatione una deleatur nomen eorum.
	14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini, et peccatum matris eius non deleatur.
	15 Fiant contra Dominum semper, et disperdat de terra memoriam eorum.
	16 Pro eo quod non est recordatus facere misericordiam et persecutus est hominem inopem et mendicum et compunctum corde, ut mortificaret.
	17 Et dilexit maledictionem: et veniat ei; et noluit benedictionem: et elongetur ab eo.
	18 Et induit maledictionem sicut vestimentum: et intret sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossa eius.
	19 Fiat ei sicut indumentum, quo operitur, et sicut zona, qua semper praecingitur.
	20 Haec retributio eorum, qui adversantur mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
	21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua; libera me,
	22 quia egenus et pauper ego sum, et cor meum vulneratum est intra me.
	23 Sicut umbra, cum declinat, pertransii, excussus sum sicut locustae.
	24 Genua mea infirmata sunt ieiunio, et caro mea contabuit absque oleo.
	25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me et moverunt capita sua.
	26 Adiuva me, Domine Deus meus, salvum me fac secundum misericordiam tuam.
	27 Et sciant quia manus tua haec: tu, Domine, hoc fecisti.
	28 Maledicant illi, et tu benedicas; qui insurgunt in me, confundantur, servus autem tuus laetabitur.
	29 Induantur, qui detrahunt mihi, pudore et operiantur sicut diploide confusione sua.
	30 Confitebor Domino nimis in ore meo et in medio multorum laudabo eum,
	31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a iudicantibus animam eius.