Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Salmi 38


font
NOVA VULGATABIBBIA TINTORI
1 Psalmus. David. Ad commemorandum.
1 (Per la fine. A Iditun. Cantico di David),
2 Domine, ne in furore tuo arguas me
neque in ira tua corripias me,
2 Io dissi: « Vigilerò su me stesso », per non peccare colla mia lingua. Posi un freno alla mia bocca, quando l'empio mi stava davanti.
3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi,
et descendit super me manus tua.
3 Ammutolii, mi umiliai, e tacqui più del conveniente, e il mio dolore si rincrudì.
4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae,
non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 Si accese dentro di me il mio cuore, e un fuoco divampò dalle mie considerazioni.
5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum
et sicut onus grave gravant me nimis. -
5 E la parola mi venne sulla lingua: Signore, fammi conoscere il mio fine e il numero dei miei giorni, affinchè io sappia quanto mi manca.
6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei
a facie insipientiae meae.
6 Ecco, tu hai resi misurabili i miei giorni, e il mio essere è come un nulla dinanzi a te. Davvero è mera vanità ogni uomo vivente.
7 Inclinatus sum et incurvatus nimis;
tota die contristatus ingrediebar.
7 Davvero l'uomo passa come un'ombra, e senza ragione si preoccupa: ammassa tesori, e non sa per chi l'abbia messi da parte.
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus,
et non est sanitas in carne mea.
8 Ed ora qual'è la mia attesa, se non il Signore? Ogni mio bene è in te.
9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis,
rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Liberami da tutti i miei peccati. Tu mi hai esposto agli scherni dello stolto.
10 Domine, ante te omne desiderium meum,
et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Ammutolisco, non apro la mia bocca, perchè è opera tua.
11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea,
et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Allontana da me i tuoi flagelli:
12 Amici mei et proximi mei
procul a plaga mea steterunt,
et propinqui mei de longe steterunt.
12 Per l'aggravarsi della tua mano, io vengo meno sotto i tuoi castighi. E' per le iniquità che tu punisci l'uomo e fai consumare la sua vita come una ragnatela. Davvero ogni uomo si preoccupa senza ragione.
13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam;
et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias
et dolos tota die meditabantur.
13 Esaudisci la mia preghiera, o Signore, le mie suppliche, non restare insensibile alle mie lacrime. Non tacere; perchè io presso di te sono ospite, e pellegrino come tutti i miei padri.
14 Ego autem tamquam surdus non audiebam
et sicut mutus non aperiens os suum;
14 Lasciami in pace, affinchè abbia un po' di refrigerio, prima di partire e di sparire per sempre.
15 et factus sum sicut homo non audiens
et non habens in ore suo redargutiones.
16 Quoniam in te, Domine, speravi,
tu exaudies, Domine Deus meus.
17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi;
dum commoventur pedes mei,
magnificantur super me ”.
18 Quoniam ego in lapsum paratus sum,
et dolor meus in conspectu meo semper.
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo
et sollicitus sum de peccato meo.
20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt;
et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi,
pro eo quod sequebar bonitatem.
22 Ne derelinquas me, Domine;
Deus meus, ne discesseris a me.
23 Festina in adiutorium meum,
Domine, salus mea.