Salmi 142

¹ Maskil. David, cum esset in caverna. Precatio.

² Voce mea ad Dominum clamo,
voce mea ad Dominum deprecor;

³ effundo in conspectu eius lamentationem meam,
et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.

⁴ Cum deficit in me spiritus meus,
tu nosti semitas meas.
In via, qua ambulabam,
absconderunt laqueum mihi.

⁵ Considerabam ad dexteram et videbam,
et non erat qui cognosceret me.
Periit fuga a me,
et non est qui requirat animam meam. -

⁶ Clamavi ad te, Domine;
dixi: “ Tu es refugium meum,
portio mea in terra viventium.

⁷ Intende ad deprecationem meam,
quia humiliatus sum nimis.
Libera me a persequentibus me,
quia confortati sunt super me.

⁸ Educ de custodia animam meam
ad confitendum nomini tuo;
me circumdabunt iusti,
cum retribueris mihi ”.