Salmi 137

¹ Super flumina Babylonis,
illic sedimus et flevimus,
cum recordaremur Sion.

² In salicibus in medio eius
suspendimus citharas nostras.

³ Quia illic rogaverunt nos,
qui captivos duxerunt nos,
verba cantionum,
et, qui affligebant nos, laetitiam:
“ Cantate nobis de canticis Sion ”.

⁴ Quomodo cantabimus canticum Domini
in terra aliena?

⁵ Si oblitus fuero tui, Ierusalem,
oblivioni detur dextera mea;

⁶ adhaereat lingua mea faucibus meis,
si non meminero tui,
si non praeposuero Ierusalem
in capite laetitiae meae.

⁷ Memor esto, Domine, adversus filios Edom
diei Ierusalem;
qui dicebant: “ Exinanite, exinanite
usque ad fundamentum in ea ”.

⁸ Filia Babylonis devastans,
beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam,
quam retribuisti nobis;

⁹ beatus, qui tenebit
et allidet parvulos tuos ad petram.