Salmi 39

¹ Magistro chori, Idithun. Psalmus. David.

² Dixi: “ Custodiam vias meas,
ut non delinquam in lingua mea;
ponam ori meo custodiam,
donec consistit peccator adversum me ”.

³ Tacens obmutui et silui absque ullo bono,
et dolor meus renovatus est.

⁴ Concaluit cor meum intra me,
et in meditatione mea exarsit ignis.

⁵ Locutus sum in lingua mea:
“ Notum fac mihi, Domine, finem meum;
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quam brevis sit vita mea ”.

⁶ Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos,
et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te.
Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.

⁷ Etenim ut imago pertransit homo.
Etenim vanitas est et concitatur;
thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.

⁸ Et nunc quae est exspectatio mea, Domine?
Spes mea apud te est.

⁹ Ab omnibus iniquitatibus meis erue me,
opprobrium insipienti ne ponas me.

¹⁰ Obmutui et non aperiam os meum,
quoniam tu fecisti.

¹¹ Amove a me plagas tuas:
ab ictu manus tuae ego defeci.

¹² In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem,
et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius.
Etenim vanitas omnis homo.

¹³ Exaudi orationem meam, Domine,
et clamorem meum auribus percipe.
Ad lacrimas meas ne obsurdescas,
quoniam advena ego sum apud te,
peregrinus sicut omnes patres mei.

¹⁴ Avertere a me, ut refrigerer,
priusquam abeam et non sim amplius.