Salmi 74

¹ Maskil. Asaph.
Ut quid, Deus, reppulisti in finem,
iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?

² Memor esto congregationis tuae,
quam possedisti ab initio.
Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti.

³ Leva gressus tuos in ruinas sempiternas:
omnia vastavit inimicus in sancto.

⁴ Rugierunt, qui oderunt te,
in medio congregationis tuae;
posuerunt signa sua in signa.

⁵ Visi sunt quasi in altum securim vibrantes
in silva condensa.

⁶ Exciderunt ianuas eius in idipsum;
in securi et ascia deiecerunt.

⁷ Incenderunt igni sanctuarium tuum,
in terram polluerunt tabernaculum nominis tui;

⁸ dixerunt in corde suo: “ Opprimamus eos simul ”.
Combusserunt omnes congregationes Dei in terra.

⁹ Signa nostra non vidimus;
iam non est propheta,
et apud nos non est qui cognoscat amplius.

¹⁰ Usquequo, Deus, improperabit inimicus,
spernet adversarius nomen tuum in finem?

¹¹ Ut quid avertis manum tuam
et tenes dexteram tuam in medio sinu tuo?

¹² Deus autem rex noster ante saecula,
operatus est salutes in medio terrae.

¹³ Tu conscidisti in virtute tua mare,
contribulasti capita draconum in aquis.

¹⁴ Tu confregisti capita Leviathan,
dedisti eum escam monstris maris.

¹⁵ Tu dirupisti fontes et torrentes;
tu siccasti fluvios perennes.

¹⁶ Tuus est dies, et tua est nox,
tu fabricatus es luminaria et solem.

¹⁷ Tu statuisti omnes terminos terrae,
aestatem et hiemem, tu plasmasti ea.

¹⁸ Memor esto huius:
inimicus improperavit Domino,
et populus insipiens sprevit nomen tuum.

¹⁹ Ne tradas bestiis animas confitentes tibi
et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.

²⁰ Respice in testamentum,
quia repleta sunt latibula terrae tentoriis violentiae.

²¹ Ne revertatur humilis factus confusus;
pauper et inops laudabunt nomen tuum.

²² Exsurge, Deus, iudica causam tuam;
memor esto improperiorum tuorum,
quae ab insipiente fiunt tota die.

²³ Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum;
tumultus adversariorum tuorum ascendit semper.