Salmi 38
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBBIA RICCIOTTI |
---|---|
1 Psalmus. David. Ad commemorandum. | 1 - Al corifeo, a Iditun. Cantico di David. |
2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me, | 2 Dissi: «Custodirò le mie vie, per non peccar con la mia lingua». Posi alla mia bocca un fermaglio, mentre stava l'empio di faccia a me. |
3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua. | 3 Ammutolii e m'umiliai e tacqui più del conveniente; e il dolor mio rincrudì. |
4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum. | 4 S'infiammò il mio cuore dentro di me, e nel pensarci su avvampò un fuoco in [me]. |
5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. - | 5 Con la mia lingua io parlai:«Fammi conoscere, o Signore, la mia fine, e il numero de' miei giorni qual è, affinchè io sappia quanto mi manca [ancora]. |
6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae. | 6 Ecco, misurabili [a spanne] hai fatto i miei giorni, e l'esser mio è come un nulla dinanzi a te». Davvero è tutto vanità ogni uomo vivente. |
7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar. | 7 Sì, come un'ombra passa l'uomo, e per di più vanamente s'agita. Accumula e non sa per chi raccoglie. |
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea. | 8 Ed ora qual è la mia aspettazione? non forse il Signore? La mia fiducia è riposta in te. |
9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei. | 9 Da tutte le mie iniquità liberami tu! In ludibrio allo stolto tu m'hai abbandonato. |
10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus. | 10 Ammutolisco e non apro la mia bocca, perchè tu l'hai fatto! |
11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. | 11 Rimuovi da me le tue percosse; |
12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt. | 12 sotto la violenza della tua mano io vengo meno. Con i castighi dell'iniquità tu punisci l'uomo, e l'anima sua fai che come regno si conservi. Davvero vanamente s'angustia ogni uomo [vivente]. |
13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur. | 13 Ascolta, o Signore, la mia preghiera, e alla mia supplica porgi orecchio, alle mie lagrime non esser sordo. Perchè un forestiero io son presso di te e un pellegrino, come tutti i miei padri. |
14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum; | 14 Perdonami, sì che refrigerio io abbia, prima che me ne vada e più non sia! |
15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones. | |
16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus. | |
17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me ”. | |
18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. | |
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo. | |
20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique. | |
21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem. | |
22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me. | |
23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea. |