Salmi 78

¹ Maskil. Asaph.
Attendite, popule meus, doctrinam meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.

² Aperiam in parabolis os meum,
eloquar arcana aetatis antiquae.

³ Quanta audivimus et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis,

⁴ non occultabimus a filiis eorum,
generationi alteri narrantes
laudes Domini et virtutes eius
et mirabilia eius, quae fecit.

⁵ Constituit testimonium in Iacob
et legem posuit in Israel;
quanta mandaverat patribus nostris
nota facere ea filiis suis,

⁶ ut cognoscat generatio altera,
filii, qui nascentur.
Exsurgent et narrabunt filiis suis,

⁷ ut ponant in Deo spem suam
et non obliviscantur operum Dei
et mandata eius custodiant.

⁸ Ne fiant sicut patres eorum,
generatio rebellis et exasperans;
generatio, quae non firmavit cor suum,
et non fuit fidelis Deo spiritus eius.

⁹ Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.

¹⁰ Non custodierunt testamentum Dei
et in lege eius renuerunt ambulare.

¹¹ Et obliti sunt factorum eius
et mirabilium eius, quae ostendit eis.

¹² Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Aegypti, in campo Taneos.

¹³ Scidit mare et perduxit eos
et statuit aquas quasi in utre.

¹⁴ Et deduxit eos in nube per diem
et per totam noctem in illuminatione ignis.

¹⁵ Scidit petram in eremo
et adaquavit eos velut abyssus multa.

¹⁶ Et eduxit rivulos de petra
et deduxit tamquam flumina aquas.

¹⁷ Et apposuerunt adhuc peccare ei,
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.

¹⁸ Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
petentes escas animabus suis;

¹⁹ et contra Deum locuti sunt,
dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”.

²⁰ Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae,
et torrentes inundaverunt.
“ Numquid et panem poterit dare
aut parare carnes populo suo? ”.

²¹ Ideo audivit Dominus et exarsit,
et ignis accensus est in Iacob,
et ira ascendit in Israel.

²² Quia non crediderunt in Deo
nec speraverunt in salutari eius.

²³ Verumtamen mandavit nubibus desuper
et ianuas caeli aperuit;

²⁴ et pluit illis manna ad manducandum
et panem caeli dedit eis:

²⁵ panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis ad abundantiam.

²⁶ Excitavit austrum in caelo
et induxit in virtute sua africum;

²⁷ et pluit super eos sicut pulverem carnes
et sicut arenam maris volatilia pennata:

²⁸ et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.

²⁹ Et manducaverunt et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis.

³⁰ Nondum recesserant a desiderio suo,
adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,

³¹ et ira Dei ascendit super eos
et occidit pingues eorum
et electos Israel prostravit.

³² In omnibus his peccaverunt adhuc
et non crediderunt in mirabilibus eius;

³³ et consumpsit in halitu dies eorum
et annos eorum cum festinatione.

³⁴ Cum occideret eos, quaerebant eum
et conversi veniebant diluculo ad eum;

³⁵ et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum,
et Deus Excelsus redemptor eorum est.

³⁶ Et suaserunt ei in ore suo
et lingua sua mentiti sunt ei;

³⁷ cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles erant in testamento eius.

³⁸ Ipse autem est misericors
et propitiatur iniquitati et non disperdit.
Saepe avertit iram suam
et non accendit omnem furorem suum.

³⁹ Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.

⁴⁰ Quoties exacerbaverunt eum in deserto,
in iram concitaverunt eum in inaquoso!

⁴¹ Et reversi sunt et tentaverunt Deum
et Sanctum Israel exacerbaverunt.

⁴² Non sunt recordati manus eius,
diei, qua redemit eos de manu tribulantis.

⁴³ Cum posuit in Aegypto signa sua
et prodigia sua in campo Taneos.

⁴⁴ Convertit in sanguinem flumina eorum
et rivulos eorum, ne biberent.

⁴⁵ Misit in eos coenomyiam et comedit eos,
ranam et perdidit eos.

⁴⁶ Dedit brucho fructus eorum,
labores eorum locustae.

⁴⁷ Occidit in grandine vineas eorum,
moros eorum in pruina.

⁴⁸ Tradidit grandini iumenta eorum
et greges eorum flammae ignis.

⁴⁹ Misit in eos ardorem irae suae,
indignationem et comminationem et angustiam,
immissionem angelorum malorum.

⁵⁰ Complanavit semitam irae suae;
non pepercit a morte animabus eorum
et vitam eorum in peste conclusit.

⁵¹ Percussit omne primogenitum in terra Aegypti,
primitias roboris eorum in tabernaculis Cham.

⁵² Abstulit sicut oves populum suum
et perduxit eos tamquam gregem in deserto.

⁵³ Deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.

⁵⁴ Et induxit eos in fines sanctificationis suae,
in montem, quem acquisivit dextera eius.

⁵⁵ Et eiecit a facie eorum gentes
et divisit eis terram in funiculo hereditatis
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.

⁵⁶ Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum
et testimonia eius non custodierunt.

⁵⁷ Recesserunt et praevaricati sunt,
quemadmodum patres eorum;
conversi sunt retro ut arcus pravus.

⁵⁸ In iram concitaverunt eum in collibus suis
et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.

⁵⁹ Audivit Deus et exarsit
et sprevit valde Israel.

⁶⁰ Et reppulit habitaculum Silo,
tabernaculum, ubi habitavit in hominibus.

⁶¹ Et tradidit in captivitatem virtutem suam
et pulchritudinem suam in manus inimici.

⁶² Et conclusit in gladio populum suum
et in hereditatem suam exarsit.

⁶³ Iuvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt desponsatae.

⁶⁴ Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduae eorum non plorabantur.

⁶⁵ Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.

⁶⁶ Et percussit inimicos suos in posteriora,
opprobrium sempiternum dedit illis.

⁶⁷ Et reppulit tabernaculum Ioseph
et tribum Ephraim non elegit,

⁶⁸ sed elegit tribum Iudae,
montem Sion, quem dilexit.

⁶⁹ Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum,
sicut terram, quam fundavit in saecula.

⁷⁰ Et elegit David servum suum
et sustulit eum de gregibus ovium,

⁷¹ de post fetantes accepit eum:
pascere Iacob populum suum
et Israel hereditatem suam.

⁷² Et pavit eos in innocentia cordis sui
et in prudentia manuum suarum deduxit eos.