Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Salmi 104


font
NOVA VULGATADIODATI
1 Benedic, anima mea, Domino.
Domine Deus meus, magnificatus es vehementer!
Maiestatem et decorem induisti,
1 BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza.
2 amictus lumine sicut vestimento.
Extendens caelum sicut velum,
2 Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina.
3 qui exstruis in aquis cenacula tua.
Qui ponis nubem ascensum tuum,
qui ambulas super pennas ventorum.
3 Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole per suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento.
4 Qui facis angelos tuos spiritus
et ministros tuos ignem urentem.
4 Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam,
non inclinabitur in saeculum saeculi.
5 Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa.
6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam,
super montes stabant aquae.
6 Tu l’avevi già coperta dell’abisso, come d’una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti.
7 Ab increpatione tua fugiunt,
a voce tonitrui tui formidant.
7 Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono;
8 Ascendunt in montes et descendunt in valles,
in locum, quem statuisti eis.
8 Erano salite sopra i monti; ma discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur,
neque convertentur operire terram.
9 Tu hai loro posto un termine, il qual non trapasseranno; E non torneranno a coprir la terra
10 Qui emittis fontes in torrentes;
inter medium montium pertransibunt,
10 Egli è quel che manda le fonti per le valli, Onde esse corrono fra i monti;
11 potabunt omnes bestias agri,
exstinguent onagri sitim suam.
11 Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete con esse.
12 Super ea volucres caeli habitabunt,
de medio ramorum dabunt voces.
12 Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le lor voci.
13 Rigas montes de cenaculis tuis,
de fructu operum tuorum satias terram.
13 Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere.
14 Producis fenum iumentis
et herbam servituti hominum,
educens panem de terra
14 Egli fa germogliar l’erba per le bestie; E l’erbaggio per lo servigio dell’uomo, Facendo uscire della terra il pane.
15 et vinum, quod laetificat cor hominis;
exhilarans faciem in oleo,
panis autem cor hominis confirmat.
15 Egli rallegra il cuor dell’uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll’olio, E sostenta il cuor dell’uomo col pane.
16 Saturabuntur ligna Domini
et cedri Libani, quas plantavit.
16 Gli alberi del Signore ne son saziati; I cedri del Libano ch’egli ha piantati;
17 Illic passeres nidificabunt,
erodii domus in vertice earum.
17 Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, che son la stanza della cicogna.
18 Montes excelsi cervis,
petrae refugium hyracibus.
18 Gli alti monti sono per li cavriuoli; Le rocce sono il ricetto de’ conigli
19 Fecit lunam ad tempora signanda,
sol cognovit occasum suum.
19 Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox:
in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,
20 Tu mandi le tenebre, ed e’ si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno.
21 catuli leonum rugientes, ut rapiant
et quaerant a Deo escam sibi.
21 I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto.
22 Oritur sol, et congregantur
et in cubilibus suis recumbunt.
22 Ma, tosto ch’è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne’ lor ricetti.
23 Exit homo ad opus suum
et ad operationem suam usque ad vesperum.
23 Allora l’uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera.
24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine!
Omnia in sapientia fecisti,
impleta est terra creatura tua.
24 Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de’ tuoi beni.
25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum:
illic reptilia, quorum non est numerus,
animalia pusilla cum magnis;
25 Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi.
26 illic naves pertransibunt,
Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.
26 Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso.
27 Omnia a te exspectant,
ut des illis escam in tempore suo.
27 Tutti gli animali sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo.
28 Dante te illis, colligent,
aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.
28 Se tu lo dài loro, lo ricolgono; Se tu apri la tua mano, son saziati di beni.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur;
auferes spiritum eorum, et deficient
et in pulverem suum revertentur.
29 Se tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; Se tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur,
et renovabis faciem terrae.
30 Se tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra
31 Sit gloria Domini in saeculum;
laetetur Dominus in operibus suis.
31 Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere;
32 Qui respicit terram et facit eam tremere,
qui tangit montes, et fumigant.
32 Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano.
33 Cantabo Domino in vita mea,
psallam Deo meo quamdiu sum.
33 Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all’Iddio mio, tanto che io durerò.
34 Iucundum sit ei eloquium meum,
ego vero delectabor in Domino.
34 Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore.
35 Deficiant peccatores a terra
et iniqui, ita ut non sint.
Benedic, anima mea, Domino.
35 Vengano meno i peccatori d’in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia