Scrutatio

Martedi, 19 marzo 2024 - San Giuseppe ( Letture di oggi)

Salmi 104


font
NOVA VULGATABIBBIA
1 Benedic, anima mea, Domino.
Domine Deus meus, magnificatus es vehementer!
Maiestatem et decorem induisti,
1 Benedici il Signore, anima mia,
Signore, mio Dio, quanto sei grande!
Rivestito di maestà e di splendore,
2 amictus lumine sicut vestimento.
Extendens caelum sicut velum,
2 avvolto di luce come di un manto.
Tu stendi il cielo come una tenda,
3 qui exstruis in aquis cenacula tua.
Qui ponis nubem ascensum tuum,
qui ambulas super pennas ventorum.
3 costruisci sulle acque la tua dimora,
fai delle nubi il tuo carro,
cammini sulle ali del vento;
4 Qui facis angelos tuos spiritus
et ministros tuos ignem urentem.
4 fai dei venti i tuoi messaggeri,
delle fiamme guizzanti i tuoi ministri.

5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam,
non inclinabitur in saeculum saeculi.
5 Hai fondato la terra sulle sue basi,
mai potrà vacillare.
6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam,
super montes stabant aquae.
6 L'oceano l'avvolgeva come un manto,
le acque coprivano le montagne.
7 Ab increpatione tua fugiunt,
a voce tonitrui tui formidant.
7 Alla tua minaccia sono fuggite,
al fragore del tuo tuono hanno tremato.
8 Ascendunt in montes et descendunt in valles,
in locum, quem statuisti eis.
8 Emergono i monti, scendono le valli
al luogo che hai loro assegnato.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur,
neque convertentur operire terram.
9 Hai posto un limite alle acque: non lo passeranno,
non torneranno a coprire la terra.

10 Qui emittis fontes in torrentes;
inter medium montium pertransibunt,
10 Fai scaturire le sorgenti nelle valli
e scorrono tra i monti;
11 potabunt omnes bestias agri,
exstinguent onagri sitim suam.
11 ne bevono tutte le bestie selvatiche
e gli ònagri estinguono la loro sete.
12 Super ea volucres caeli habitabunt,
de medio ramorum dabunt voces.
12 Al di sopra dimorano gli uccelli del cielo,
cantano tra le fronde.

13 Rigas montes de cenaculis tuis,
de fructu operum tuorum satias terram.
13 Dalle tue alte dimore irrighi i monti,
con il frutto delle tue opere sazi la terra.
14 Producis fenum iumentis
et herbam servituti hominum,
educens panem de terra
14 Fai crescere il fieno per gli armenti
e l'erba al servizio dell'uomo,
perché tragga alimento dalla terra:
15 et vinum, quod laetificat cor hominis;
exhilarans faciem in oleo,
panis autem cor hominis confirmat.
15 il vino che allieta il cuore dell'uomo;
l'olio che fa brillare il suo volto
e il pane che sostiene il suo vigore.

16 Saturabuntur ligna Domini
et cedri Libani, quas plantavit.
16 Si saziano gli alberi del Signore,
i cedri del Libano da lui piantati.
17 Illic passeres nidificabunt,
erodii domus in vertice earum.
17 Là gli uccelli fanno il loro nido
e la cicogna sui cipressi ha la sua casa.
18 Montes excelsi cervis,
petrae refugium hyracibus.
18 Per i camosci sono le alte montagne,
le rocce sono rifugio per gli iràci.

19 Fecit lunam ad tempora signanda,
sol cognovit occasum suum.
19 Per segnare le stagioni hai fatto la luna
e il sole che conosce il suo tramonto.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox:
in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,
20 Stendi le tenebre e viene la notte
e vagano tutte le bestie della foresta;
21 catuli leonum rugientes, ut rapiant
et quaerant a Deo escam sibi.
21 ruggiscono i leoncelli in cerca di preda
e chiedono a Dio il loro cibo.
22 Oritur sol, et congregantur
et in cubilibus suis recumbunt.
22 Sorge il sole, si ritirano
e si accovacciano nelle tane.
23 Exit homo ad opus suum
et ad operationem suam usque ad vesperum.
23 Allora l'uomo esce al suo lavoro,
per la sua fatica fino a sera.

24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine!
Omnia in sapientia fecisti,
impleta est terra creatura tua.
24 Quanto sono grandi, Signore,
le tue opere!
Tutto hai fatto con saggezza,
la terra è piena delle tue creature.
25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum:
illic reptilia, quorum non est numerus,
animalia pusilla cum magnis;
25 Ecco il mare spazioso e vasto:
lì guizzano senza numero
animali piccoli e grandi.
26 illic naves pertransibunt,
Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.
26 Lo solcano le navi,
il Leviatàn che hai plasmato
perché in esso si diverta.

27 Omnia a te exspectant,
ut des illis escam in tempore suo.
27 Tutti da te aspettano
che tu dia loro il cibo in tempo opportuno.
28 Dante te illis, colligent,
aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.
28 Tu lo provvedi, essi lo raccolgono,
tu apri la mano, si saziano di beni.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur;
auferes spiritum eorum, et deficient
et in pulverem suum revertentur.
29 Se nascondi il tuo volto, vengono meno,
togli loro il respiro, muoiono
e ritornano nella loro polvere.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur,
et renovabis faciem terrae.
30 Mandi il tuo spirito, sono creati,
e rinnovi la faccia della terra.

31 Sit gloria Domini in saeculum;
laetetur Dominus in operibus suis.
31 La gloria del Signore sia per sempre;
gioisca il Signore delle sue opere.
32 Qui respicit terram et facit eam tremere,
qui tangit montes, et fumigant.
32 Egli guarda la terra e la fa sussultare,
tocca i monti ed essi fumano.
33 Cantabo Domino in vita mea,
psallam Deo meo quamdiu sum.
33 Voglio cantare al Signore finché ho vita,
cantare al mio Dio finché esisto.
34 Iucundum sit ei eloquium meum,
ego vero delectabor in Domino.
34 A lui sia gradito il mio canto;
la mia gioia è nel Signore.

35 Deficiant peccatores a terra
et iniqui, ita ut non sint.
Benedic, anima mea, Domino.
35 Scompaiano i peccatori dalla terra
e più non esistano gli empi.
Benedici il Signore, anima mia.