Psalmi 7

¹ Lamentatio David, quam cantavit Domino propter Chus Beniaminitam.

² Domine Deus meus, in te speravi;
salvum me fac ex omnibus persequentibus me et libera me,

³ ne quando rapiat ut leo animam meam
discerpens, dum non est qui salvum faciat.

⁴ Domine Deus meus, si feci istud,
si est iniquitas in manibus meis,

⁵ si reddidi retribuenti mihi mala
et exspoliavi inimicum meum dimittens inanem,

⁶ persequatur inimicus animam meam et comprehendat
et conculcet in terra vitam meam
et gloriam meam in pulverem deducat.

⁷ Exsurge, Domine, in ira tua
et exaltare contra indignationem inimicorum meorum
et exsurge, Deus meus, in iudicio, quod mandasti.

⁸ Et synagoga populorum circumdabit te,
et super hanc in altum regredere:

⁹ Dominus iudicat populos.
Iudica me, Domine, secundum iustitiam meam
et secundum innocentiam meam, quae est in me.

¹⁰ Consumatur nequitia peccatorum;
et iustum confirma:
scrutans corda et renes Deus iustus.

¹¹ Adiutorium meum apud Deum,
qui salvos facit rectos corde.

¹² Deus iudex iustus,
fortis, irascens per singulos dies.

¹³ Nonne iterum gladium suum exacuit,
arcum suum tetendit et paravit illum?

¹⁴ Et paravit sibi vasa mortis,
sagittas suas ardentes effecit.

¹⁵ Ecce parturiit iniustitiam,
concepit dolorem et peperit iniquitatem;

¹⁶ lacum aperuit et effodit eum
et incidit in foveam, quam fecit.

¹⁷ Convertetur dolor eius in caput eius,
et in verticem ipsius iniquitas eius descendet.

¹⁸ Confitebor Domino secundum iustitiam eius
et psallam nomini Domini Altissimi.