Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 102


font
NOVA VULGATADIODATI
1 Preces afflicti, qui defessus
angorem suum ante Dominum profundit.
1 Orazione dell’afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio. SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.
2 Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
2 Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 Non abscondas faciem tuam a me;
in quacumque die tribulor,
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te,
velociter exaudi me.
3 Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum,
etenim oblitus sum comedere panem meum.
5 Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de’ miei gemiti.
6 A voce gemitus mei
adhaesit os meum carni meae.
6 Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.
7 Similis factus sum pellicano solitudinis,
factus sum sicut nycticorax in ruinis.
7 Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
exardescentes in me per me iurabant.
9 Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam,
10 Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato a basso.
11 a facie irae et increpationis tuae,
quia elevans allisisti me.
11 I miei giorni son come l’ombra che dichina; Ed io son secco come erba
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fenum arui.
12 Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria è per ogni età.
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè egli è tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.
14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi eius,
quia venit tempus,
14 Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius,
et pulveris eius miserentur.
15 E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terrae gloriam tuam,
16 Quando il Signore avrà riedificata Sion, Quando egli sarà apparito nella sua gloria,
17 quia aedificavit Dominus Sion
et apparuit in gloria sua.
17 Ed avrà volto lo sguardo all’orazione de’ desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.
18 Respexit in orationem inopum
et non sprevit precem eorum.
18 Ciò sarà scritto all’età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.
19 Scribantur haec pro generatione altera,
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
19 Perciocchè egli avrà riguardato dall’alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo,
Dominus de caelo in terram aspexit,
20 Per udire i gemiti de’ prigioni; Per isciogliere quelli ch’erano condannati a morte;
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
21 Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.
22 ut annuntient in Sion nomen Domini
et laudem eius in Ierusalem,
22 Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore
23 cum congregati fuerint populi in unum
et regna, ut serviant Domino.
23 Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.
24 Humiliavit in via virtutem meam,
abbreviavit dies meos.
Dicam: “ Deus meus,
24 Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de’ miei dì; I tuoi anni durano per ogni età.
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum;
in generationem et generationem sunt anni tui.
25 Tu fondasti già la terra; E i cieli son l’opera delle tue mani;
26 Initio terram fundasti;
et opera manuum tuarum sunt caeli.
26 Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent,
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
27 Ma tu sei sempre lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 I figliuoli de’ tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto
29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.