Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 102


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Preces afflicti, qui defessus
angorem suum ante Dominum profundit.
1 Oración del afligido que, en su angustia, derrama su llanto
ante Yahveh.
2 Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
2 Yahveh, escucha mi oración,
llegue hasta ti mi grito;
3 Non abscondas faciem tuam a me;
in quacumque die tribulor,
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te,
velociter exaudi me.
3 ne ocultes lejos de mí tu rostro
el día de mi angustia;
tiende hacia mí tu oído,
¡el día en que te invoco, presto, respóndeme!
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Pues mis días en humo se disipan,
mis huesos arden lo mismo que un brasero;
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum,
etenim oblitus sum comedere panem meum.
5 trillado como el heno, mi corazón se seca,
y me olvido de comer mi pan;
6 A voce gemitus mei
adhaesit os meum carni meae.
6 ante la voz de mis sollozos,
mi piel a mis huesos se ha pegado.
7 Similis factus sum pellicano solitudinis,
factus sum sicut nycticorax in ruinis.
7 Me parezco al búho del yermo,
igual que la lechuza de las ruinas;
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 insomne estoy y gimo
cual solitario pájaro en tejado;
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
exardescentes in me per me iurabant.
9 me insultan todo el día mis enemigos,
los que me alababan maldicen por mi nombre.
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam,
10 El pan que como es la ceniza,
mi bebida mezclo con mis lágrimas,
11 a facie irae et increpationis tuae,
quia elevans allisisti me.
11 ante tu cólera y tu enojo,
pues tú me alzaste y después me has tirado:
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fenum arui.
12 mis días son como la sombra que declina,
y yo me seco como el heno.
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 Mas tú, Yahveh, permaneces para siempre,
y tu memoria de edad en edad.
14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi eius,
quia venit tempus,
14 Tú te alzarás, compadecido de Sión,
pues es ya tiempo de apiadarte de ella,
ha llegado la hora;
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius,
et pulveris eius miserentur.
15 que están tus siervos encariñados de sus piedras
y se compadecen de sus ruinas.
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terrae gloriam tuam,
16 Y temerán las naciones el nombre de Yahveh,
y todos los reyes de la tierra tu gloria;
17 quia aedificavit Dominus Sion
et apparuit in gloria sua.
17 cuando Yahveh reconstruya a Sión,
y aparezca en su gloria,
18 Respexit in orationem inopum
et non sprevit precem eorum.
18 volverá su rostro a la oración del despojado,
su oración no despreciará.
19 Scribantur haec pro generatione altera,
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
19 Se escribirá esto para la edad futura,
y en pueblo renovado alabará a Yahveh:
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo,
Dominus de caelo in terram aspexit,
20 que se ha inclinado Yahveh desde su altura santa,
desde los cielos ha mirado a la tierra,
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
21 para oír el suspiro del cautivo,
para librar a los hijos de la muerte.
22 ut annuntient in Sion nomen Domini
et laudem eius in Ierusalem,
22 Para pregonar en Sión el nombre de Yahveh,
y su alabanza en Jerusalén,
23 cum congregati fuerint populi in unum
et regna, ut serviant Domino.
23 cuando a una se congreguen los pueblos,
y los reinos para servir a Yahveh.
24 Humiliavit in via virtutem meam,
abbreviavit dies meos.
Dicam: “ Deus meus,
24 El ha enervado mi fuerza en el camino,
ha abreviado mis días.
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum;
in generationem et generationem sunt anni tui.
25 Digo: ¡Dios mío, en la mitad de mis días no me lleves!
¡De edad en edad duran tus años!
26 Initio terram fundasti;
et opera manuum tuarum sunt caeli.
26 Desde antiguo, fundaste tú la tierra,
y los cielos son la obra de tus manos;
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent,
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
27 ellos perecen, mas tú quedas,
todos ellos como la ropa se desgastan,
como un vestido los mudas tú, y se mudan.
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Pero tú siempre el mismo, no tienen fin tus años.
29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.
29 Los hijos de tus siervos tendrán una morada,
y su estirpe ante ti subsistirá.