Salmi 102
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit. | 1 Oración del afligido que, en su angustia, derrama su llanto ante Yahveh. |
2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. | 2 Yahveh, escucha mi oración, llegue hasta ti mi grito; |
3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. | 3 ne ocultes lejos de mí tu rostro el día de mi angustia; tiende hacia mí tu oído, ¡el día en que te invoco, presto, respóndeme! |
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. | 4 Pues mis días en humo se disipan, mis huesos arden lo mismo que un brasero; |
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum. | 5 trillado como el heno, mi corazón se seca, y me olvido de comer mi pan; |
6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. | 6 ante la voz de mis sollozos, mi piel a mis huesos se ha pegado. |
7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis. | 7 Me parezco al búho del yermo, igual que la lechuza de las ruinas; |
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. | 8 insomne estoy y gimo cual solitario pájaro en tejado; |
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant. | 9 me insultan todo el día mis enemigos, los que me alababan maldicen por mi nombre. |
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam, | 10 El pan que como es la ceniza, mi bebida mezclo con mis lágrimas, |
11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me. | 11 ante tu cólera y tu enojo, pues tú me alzaste y después me has tirado: |
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui. | 12 mis días son como la sombra que declina, y yo me seco como el heno. |
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. | 13 Mas tú, Yahveh, permaneces para siempre, y tu memoria de edad en edad. |
14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus, | 14 Tú te alzarás, compadecido de Sión, pues es ya tiempo de apiadarte de ella, ha llegado la hora; |
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur. | 15 que están tus siervos encariñados de sus piedras y se compadecen de sus ruinas. |
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam, | 16 Y temerán las naciones el nombre de Yahveh, y todos los reyes de la tierra tu gloria; |
17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua. | 17 cuando Yahveh reconstruya a Sión, y aparezca en su gloria, |
18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum. | 18 volverá su rostro a la oración del despojado, su oración no despreciará. |
19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. | 19 Se escribirá esto para la edad futura, y en pueblo renovado alabará a Yahveh: |
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit, | 20 que se ha inclinado Yahveh desde su altura santa, desde los cielos ha mirado a la tierra, |
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; | 21 para oír el suspiro del cautivo, para librar a los hijos de la muerte. |
22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem, | 22 Para pregonar en Sión el nombre de Yahveh, y su alabanza en Jerusalén, |
23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino. | 23 cuando a una se congreguen los pueblos, y los reinos para servir a Yahveh. |
24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus, | 24 El ha enervado mi fuerza en el camino, ha abreviado mis días. |
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui. | 25 Digo: ¡Dios mío, en la mitad de mis días no me lleves! ¡De edad en edad duran tus años! |
26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli. | 26 Desde antiguo, fundaste tú la tierra, y los cielos son la obra de tus manos; |
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. | 27 ellos perecen, mas tú quedas, todos ellos como la ropa se desgastan, como un vestido los mudas tú, y se mudan. |
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. | 28 Pero tú siempre el mismo, no tienen fin tus años. |
29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. | 29 Los hijos de tus siervos tendrán una morada, y su estirpe ante ti subsistirá. |