Salmi 73

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Psalmus. Asaph. Quam bonus rectis est Deus, Deus his, qui mundo sunt corde!	1 Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?
2 Mei autem paene moti sunt pedes, paene effusi sunt gressus mei,	2 Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 quia zelavi super gloriantes, pacem peccatorum videns.	3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem : quanta malignatus est inimicus in sancto !
4 Quia non sunt eis impedimenta, sanus et pinguis est venter eorum.	4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa :
5 In labore mortalium non sunt et cum hominibus non flagellantur.	5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 Ideo quasi torques est eis superbia, et tamquam indumentum operuit eos violentia.	6 exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam.
7 Prodit quasi ex adipe iniquitas eorum, erumpunt cogitationes cordis.	7 Incenderunt igni sanctuarium tuum ; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Subsannaverunt et locuti sunt nequitiam, iniquitatem ab excelso locuti sunt.	8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Posuerunt in caelo os suum, et lingua eorum transivit in terra.	9 Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius.
10 Ideo in alto sedent, et aquae plenae non pervenient ad eos.	10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ?
11 Et dixerunt: “ Quomodo scit Deus, et si est scientia in Excelso? ”.	11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?
12 Ecce ipsi peccatores et abundantes in saeculo multiplicaverunt divitias.	12 Deus autem rex noster ante sæcula : operatus est salutem in medio terræ.
13 Et dixi: “ Ergo sine causa mundavi cor meum et lavi in innocentia manus meas;	13 Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis.
14 et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis ”.	14 Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum.
15 Si dixissem: “ Loquar ut illi ”, ecce generationem filiorum tuorum prodidissem.	15 Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan.
16 Et cogitabam, ut cognoscerem hoc; labor erat in oculis meis,	16 Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem.
17 donec intravi in sanctuarium Dei et intellexi novissima eorum.	17 Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea.
18 Verumtamen in lubrico posuisti eos, deiecisti eos in ruinas.	18 Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Quomodo facti sunt in desolationem! Subito defecerunt, perierunt prae horrore.	19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Velut somnium evigilantis, Domine, surgens imaginem ipsorum contemnes.	20 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21 Quia exacerbatum est cor meum, et renes mei compuncti sunt;	21 Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 et ego insipiens factus sum et nescivi: ut iumentum factus sum apud te.	22 Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
23 Ego autem semper tecum; tenuisti manum dexteram meam.	23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.
24 In consilio tuo deduces me et postea cum gloria suscipies me.
25 Quis enim mihi est in caelo? Et tecum nihil volui super terram.
26 Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum.
27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt; perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.
28 Mihi autem adhaerere Deo bonum est, ponere in Domino Deo spem meam, ut annuntiem omnes operationes tuas in portis filiae Sion.