Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Salmi 18


font
NOVA VULGATADIODATI
1 Magistro chori. David, servi Domini,
qui locutus est ad Dominum verba huius cantici,
quando Dominus eum liberaverat
e potestate omnium inimicorum suorum
1 Salmo di Davide, servitor del Signore, il qual pronunzio’ le parole di questo cantico al Signore, nel giorno che il Signore l’ebbe riscosso dalla mano di tutti I suoi nemici, e dalla mano di Saulle; dato al capo de’ Musici. Egli adunque disse: O SIGNORE, mia forza, io ti amerò affettuosamente.
2 et e manu Saul. Dixit igitur:
Diligam te, Domine, fortitudo mea.
2 Il Signore è la mia rocca, e la mia fortezza, e il mio liberatore, Il mio Dio, la mia rupe; io spererò in lui; Il mio scudo, e il corno della mia salute, il mio alto ricetto.
3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus;
Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum;
protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus.
3 Io invocai il Signore, a cui si deve ogni lode; E fui salvato da’ miei nemici.
4 Laudabilem invocabo Dominum,
et ab inimicis meis salvus ero.
4 Doglie di morte mi avevano circondato, E torrenti di scellerati mi avevano spaventato.
5 Circumdederunt me fluctus mortis,
et torrentes Belial conturbaverunt me;
5 Legami di sepolcro mi avevano intorniato, Lacci di morte mi avevano incontrato.
6 funes inferni circumdederunt me,
praeoccupaverunt me laquei mortis.
6 Nella mia distretta io invocai il Signore, E gridai all’Iddio mio; Ed egli udì la mia voce dal suo Tempio, E il mio grido pervenne davanti a lui a’ suoi orecchi.
7 In tribulatione mea invocavi Dominum
et ad Deum meum clamavi;
exaudivit de templo suo vocem meam,
et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius.
7 Allora la terra fu scossa, e tremò; E i fondamenti de’ monti furono smossi E scrollati; perciocchè egli era acceso nell’ira.
8 Commota est et contremuit terra;
fundamenta montium concussa sunt
et commota sunt, quoniam iratus est.
8 Un fumo gli saliva per le nari, Ed un fuoco consumante per la bocca; Da lui procedevano brace accese.
9 Ascendit fumus de naribus eius,
et ignis de ore eius devorans;
carbones succensi processerunt ab eo.
9 Ed egli abbassò i cieli, e discese; E vi era una caligine sotto a’ suoi piedi.
10 Inclinavit caelos et descendit,
et caligo sub pedibus eius.
10 E cavalcava sopra Cherubini, e volava; Ed era portato a volo sopra l’ale del vento.
11 Et ascendit super cherub et volavit,
ferebatur super pennas ventorum.
11 Egli aveva poste delle tenebre per suo nascondimento; Egli avea d’intorno a sè il suo padiglione, Oscurità d’acque, nubi dell’aria.
12 Et posuit tenebras latibulum suum,
in circuitu eius tabernaculum eius,
tenebrosa aqua, nubes aeris.
12 Le sue nubi si dileguarono per lo splendore che scoppiava davanti a lui, Con gragnuola e brace accese.
13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt,
grando et carbones ignis.
13 E il Signore tuonò nel cielo, E l’Altissimo diede fuori la sua voce, Con gragnuola e brace accese.
14 Et intonuit de caelo Dominus,
et Altissimus dedit vocem suam:
grando et carbones ignis.
14 Ed avventò le sue saette, e disperse coloro; Egli lanciò folgori, e li mise in rotta.
15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos,
fulgura iecit et conturbavit eos.
15 E per lo tuo sgridare, o Signore, E per lo soffiar del vento delle tue nari, I canali delle acque apparvero, E i fondamenti del mondo furono scoperti.
16 Et apparuerunt fontes aquarum,
et revelata sunt fundamenta orbis terrarum
ab increpatione tua, Domine,
ab inspiratione spiritus irae tuae.
16 Egli da alto distese la mano e mi prese, E mi trasse, fuori di grandi acque.
17 Misit de summo et accepit me
et assumpsit me de aquis multis;
17 Egli mi riscosse dal mio potente nemico, E da quelli che mi odiavano; perciocchè erano più forti di me.
18 eripuit me de inimicis meis fortissimis
et ab his, qui oderunt me,
quoniam confortati sunt super me.
18 Essi erano venuti incontro a me nel giorno della mia calamità; Ma il Signore fu il mio sostegno;
19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae,
et factus est Dominus fulcimentum meum;
19 E mi trasse fuori al largo; Egli mi liberò, perciocchè egli mi gradisce
20 et eduxit me in latitudinem,
salvum me fecit, quoniam voluit me.
20 Il Signore mi ha fatta retribuzione secondo la mia giustizia; Egli mi ha renduto secondo la purità delle mie mani;
21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi,
21 Perciocchè io ho osservate le vie del Signore, E non mi sono empiamente rivolto dall’Iddio mio;
22 quia custodivi vias Domini
nec impie recessi a Deo meo.
22 Perciocchè io ho tenute davanti a me tutte le sue leggi, E non ho rimossi d’innanzi a me i suoi statuti.
23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo,
et iustitias eius non reppuli a me;
23 E sono stato intiero inverso lui, E mi son guardato dalla mia iniquità.
24 et fui immaculatus cum eo
et observavi me ab iniquitate.
24 E il Signore mi ha renduto secondo la mia giustizia, Secondo la purità delle mie mani nel suo cospetto.
25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum puritatem manuum mearum
in conspectu oculorum eius.
25 Tu ti mostri pietoso inverso l’uomo pio, Intiero inverso l’uomo intiero.
26 Cum sancto sanctus eris
et cum viro innocente innocens eris
26 Tu ti mostri puro col puro, E procedi ritrosamente col perverso;
27 et cum electo electus eris
et cum perverso callidus eris.
27 Perciocchè tu sei quel che salvi la gente afflitta, Ed abbassi gli occhi altieri;
28 Quoniam tu populum humilem salvum facies
et oculos superborum humiliabis.
28 Perciocchè tu sei quel che fai risplendere la mia lampana; Il Signore Iddio mio allumina le mie tenebre;
29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine;
Deus meus illuminat tenebras meas.
29 Perciocchè per la tua virtù io rompo tutta una schiera; E per la virtù dell’Iddio mio salgo sopra il muro.
30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas
et in Deo meo transiliam murum.
30 La via di Dio è intiera; La parola del Signore è purgata col fuoco; Egli è lo scudo di tutti coloro che sperano in lui.
31 Deus, impolluta via eius,
eloquia Domini igne examinata;
protector est omnium sperantium in se.
31 Perciocchè chi è Dio, fuor che il Signore? E chi è Rocca, fuor che l’Iddio nostro?
32 Quoniam quis Deus praeter Dominum?
Aut quae munitio praeter Deum nostrum?
32 Iddio è quel che mi cinge di prodezza, E che ha appianata la mia via.
33 Deus, qui praecinxit me virtute
et posuit immaculatam viam meam;
33 Egli rende i miei piedi simili a quelli delle cerve, E mi fa star ritto in su i miei alti luoghi.
34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum
et super excelsa statuit me;
34 Egli ammaestra le mie mani alla battaglia; E colle mie braccia un arco di rame è rotto.
35 qui docet manus meas ad proelium,
et tendunt arcum aereum brachia mea.
35 Tu mi hai ancora dato lo scudo della tua salvezza; E la tua destra mi ha sostenuto, E la tua benignità mi ha accresciuto.
36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae,
et dextera tua suscepit me,
et exauditio tua magnificavit me.
36 Tu hai allargati i miei passi sotto di me; E le mie calcagna non son vacillate.
37 Dilatasti gressus meos subtus me,
et non sunt infirmata vestigia mea.
37 Io ho perseguitati i miei nemici, e li ho aggiunti; E non me ne son tornato indietro, finchè non li abbia distrutti.
38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos
et non convertebar, donec deficerent.
38 Io li ho rotti, e non son potuti risorgere; Mi son caduti sotto i piedi.
39 Confringebam illos, nec poterant stare,
cadebant subtus pedes meos.
39 E tu mi hai cinto di prodezza per la guerra; Ed hai abbattuti sotto di me quelli che si levavano contro a me.
40 Et praecinxisti me virtute ad bellum
et supplantasti insurgentes in me subtus me.
40 Ed hai fatto voltar le spalle a’ miei nemici davanti a me; Ed io ho distrutti quelli che mi odiavano.
41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum
et odientes me disperdidisti.
41 Essi gridarono, ma non vi fu chi li salvasse; Gridarono al Signore, ma egli non rispose loro.
42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret,
ad Dominum, nec exaudivit eos.
42 Ed io li ho tritati, come polvere esposta al vento; Io li ho spazzati via, come il fango delle strade.
43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti,
ut lutum platearum contrivi eos.
43 Tu mi hai scampato dalle brighe del popolo; Tu mi hai costituito capo di nazioni; Il popolo che io non conosceva mi è stato sottoposto.
44 Eripuisti me de contradictionibus populi,
constituisti me in caput gentium.
Populus, quem non cognovi, servivit mihi,
44 Al solo udir degli orecchi si son ridotti sotto la mia ubbidienza; Gli stranieri si sono infinti inverso me.
45 in auditu auris oboedivit mihi.
Filii alieni blanditi sunt mihi,
45 Gli stranieri son divenuti fiacchi, Ed hanno tremato di paura, fin dentro a’ lor ripari.
46 filii alieni inveterati sunt,
contremuerunt in abditis suis.
46 Viva il Signore, e benedetta sia la mia Rocca; E sia esaltato l’Iddio della mia salute;
47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus,
et exaltetur Deus salutis meae.
47 Iddio che mi dà il modo di far le mie vendette, E che mi sottomette i popoli.
48 Deus, qui das vindictas mihi
et subdis populos sub me,
liberator meus de inimicis meis iracundis;
48 Che mi scampa da’ miei nemici, Ed anche mi solleva d’infra quelli che mi assaltano, E mi riscuote dall’uomo violento.
49 et ab insurgentibus in me exaltas me,
a viro iniquo eripis me.
49 Perciò, o Signore, io ti celebrerò fra le genti, E salmeggerò al tuo Nome;
50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine,
et nomini tuo psalmum dicam,
50 Il quale rende magnifiche le vittorie del suo re, Ed usa benignità inverso Davide suo unto, E inverso la sua progenie in perpetuo
51 magnificans salutes regis sui
et faciens misericordiam christo suo
David et semini eius usque in saeculum.