Salmi 18
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS |
---|---|
1 Magistro chori. David, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorum | 1 Del maestro de coro. De David, el servidor del Señor, que dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando él lo libró de todos sus enemigos y de las manos de Saúl. |
2 et e manu Saul. Dixit igitur: Diligam te, Domine, fortitudo mea. | 2 Dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza, |
3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus; Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum; protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus. | 3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte. |
4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. | 4 Invoqué al Señor, que es digno de alabanza y quedé a salvo de mis enemigos. |
5 Circumdederunt me fluctus mortis, et torrentes Belial conturbaverunt me; | 5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores, |
6 funes inferni circumdederunt me, praeoccupaverunt me laquei mortis. | 6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí, |
7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius. | 7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos. |
8 Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt et commota sunt, quoniam iratus est. | 8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra; vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor; |
9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo. | 9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos. |
10 Inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. | 10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies; |
11 Et ascendit super cherub et volavit, ferebatur super pennas ventorum. | 11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento. |
12 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius, tenebrosa aqua, nubes aeris. | 12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo; |
13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis. | 13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia. |
14 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. | 14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz; |
15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos, fulgura iecit et conturbavit eos. | 15 arrojó sus flechas y los dispersó, multiplicó sus rayos y sembró la confusión. |
16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae. | 16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos. |
17 Misit de summo et accepit me et assumpsit me de aquis multis; | 17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas; |
18 eripuit me de inimicis meis fortissimis et ab his, qui oderunt me, quoniam confortati sunt super me. | 18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo. |
19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus fulcimentum meum; | 19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo: |
20 et eduxit me in latitudinem, salvum me fecit, quoniam voluit me. | 20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama. |
21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi, | 21 El Señor me recompensó por mi justicia, me retribuyó por la inocencia de mis manos: |
22 quia custodivi vias Domini nec impie recessi a Deo meo. | 22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal; |
23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo, et iustitias eius non reppuli a me; | 23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos. |
24 et fui immaculatus cum eo et observavi me ab iniquitate. | 24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo. |
25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius. | 25 El Señor me premió, porque yo era justo y mis manos eran inocentes a sus ojos. |
26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris | 26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable; |
27 et cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. | 27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos. |
28 Quoniam tu populum humilem salvum facies et oculos superborum humiliabis. | 28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros; |
29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine; Deus meus illuminat tenebras meas. | 29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas. |
30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas et in Deo meo transiliam murum. | 30 Contigo puedo asaltar una muralla; con mi Dios, puedo escalar cualquier muralla. |
31 Deus, impolluta via eius, eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se. | 31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él, |
32 Quoniam quis Deus praeter Dominum? Aut quae munitio praeter Deum nostrum? | 32 porque ¿quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios? |
33 Deus, qui praecinxit me virtute et posuit immaculatam viam meam; | 33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino; |
34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me; | 34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas; |
35 qui docet manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. | 35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce. |
36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae, et dextera tua suscepit me, et exauditio tua magnificavit me. | 36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo: me engrandeciste con tu triunfo, |
37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. | 37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos. |
38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos et non convertebar, donec deficerent. | 38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados; |
39 Confringebam illos, nec poterant stare, cadebant subtus pedes meos. | 39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies. |
40 Et praecinxisti me virtute ad bellum et supplantasti insurgentes in me subtus me. | 40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores; |
41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum et odientes me disperdidisti. | 41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios. |
42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum, nec exaudivit eos. | 42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía. |
43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti, ut lutum platearum contrivi eos. | 43 Los deshice como polvo barrido por el viento, los pisé como el barro de las calles. |
44 Eripuisti me de contradictionibus populi, constituisti me in caput gentium. Populus, quem non cognovi, servivit mihi, | 44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos. |
45 in auditu auris oboedivit mihi. Filii alieni blanditi sunt mihi, | 45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia. |
46 filii alieni inveterati sunt, contremuerunt in abditis suis. | 46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios. |
47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae. | 47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea el Dios de mi salvación, |
48 Deus, qui das vindictas mihi et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis; | 48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies! |
49 et ab insurgentibus in me exaltas me, a viro iniquo eripis me. | 49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento. |
50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam, | 50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre. |
51 magnificans salutes regis sui et faciens misericordiam christo suo David et semini eius usque in saeculum. | 51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido, a David y a su descendencia para siempre. |