Salmi 104

BIBBIA CEI 2008	LXX
1 Benedici il Signore, anima mia!Sei tanto grande, Signore, mio Dio!Sei rivestito di maestà e di splendore,	1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου
2 avvolto di luce come di un manto,tu che distendi i cieli come una tenda,	2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου
3 costruisci sulle acque le tue alte dimore,fai delle nubi il tuo carro,cammini sulle ali del vento,	3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον
4 fai dei venti i tuoi messaggerie dei fulmini i tuoi ministri.	4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος
5 Egli fondò la terra sulle sue basi:non potrà mai vacillare.	5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου
6 Tu l’hai coperta con l’oceano come una veste;al di sopra dei monti stavano le acque.	6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου
7 Al tuo rimprovero esse fuggirono,al fragore del tuo tuono si ritrassero atterrite.	7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου
8 Salirono sui monti, discesero nelle valli,verso il luogo che avevi loro assegnato;	8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας
9 hai fissato loro un confine da non oltrepassare,perché non tornino a coprire la terra.	9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ
10 Tu mandi nelle valli acque sorgiveperché scorrano tra i monti,	10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον
11 dissetino tutte le bestie dei campie gli asini selvatici estinguano la loro sete.	11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων
12 In alto abitano gli uccelli del cieloe cantano tra le fronde.	12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη
13 Dalle tue dimore tu irrighi i monti,e con il frutto delle tue opere si sazia la terra.	13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον
14 Tu fai crescere l’erba per il bestiamee le piante che l’uomo coltivaper trarre cibo dalla terra,	14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις
15 vino che allieta il cuore dell’uomo,olio che fa brillare il suo voltoe pane che sostiene il suo cuore.	15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε
16 Sono sazi gli alberi del Signore,i cedri del Libano da lui piantati.	16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν
17 Là gli uccelli fanno il loro nidoe sui cipressi la cicogna ha la sua casa;	17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ
18 le alte montagne per le capre selvatiche,le rocce rifugio per gli iràci.	18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου
19 Hai fatto la luna per segnare i tempie il sole che sa l’ora del tramonto.	19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον
20 Stendi le tenebre e viene la notte:in essa si aggirano tutte le bestie della foresta;	20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον
21 ruggiscono i giovani leoni in cerca di predae chiedono a Dio il loro cibo.	21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου
22 Sorge il sole: si ritiranoe si accovacciano nelle loro tane.	22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι
23 Allora l’uomo esce per il suo lavoro,per la sua fatica fino a sera.	23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ
24 Quante sono le tue opere, Signore!Le hai fatte tutte con saggezza;la terra è piena delle tue creature.	24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου
25 Ecco il mare spazioso e vasto:là rettili e pesci senza numero,animali piccoli e grandi;	25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου
26 lo solcano le navie il Leviatàn che tu hai plasmatoper giocare con lui.	26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον
27 Tutti da te aspettanoche tu dia loro cibo a tempo opportuno.	27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ
28 Tu lo provvedi, essi lo raccolgono;apri la tua mano, si saziano di beni.	28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου
29 Nascondi il tuo volto: li assale il terrore;togli loro il respiro: muoiono,e ritornano nella loro polvere.	29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων
30 Mandi il tuo spirito, sono creati,e rinnovi la faccia della terra.	30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων
31 Sia per sempre la gloria del Signore;gioisca il Signore delle sue opere.	31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων
32 Egli guarda la terra ed essa trema,tocca i monti ed essi fumano.	32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων
33 Voglio cantare al Signore finché ho vita,cantare inni al mio Dio finché esisto.	33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων
34 A lui sia gradito il mio canto,io gioirò nel Signore.	34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος
35 Scompaiano i peccatori dalla terrae i malvagi non esistano più.Benedici il Signore, anima mia.Alleluia.	35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων
	36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
	37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
	38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
	39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
	40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
	41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
	42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
	43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
	44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
	45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν