Salmi 102
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Preghiera di un povero che è sfinito ed effonde davanti al Signore il suo lamento. | 1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit. |
2 Signore, ascolta la mia preghiera,a te giunga il mio grido di aiuto. | 2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. |
3 Non nascondermi il tuo voltonel giorno in cui sono nell’angoscia.Tendi verso di me l’orecchio,quando t’invoco, presto, rispondimi! | 3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. |
4 Svaniscono in fumo i miei giornie come brace ardono le mie ossa. | 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. |
5 Falciato come erba, inaridisce il mio cuore;dimentico di mangiare il mio pane. | 5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum. |
6 A forza di gridare il mio lamentomi si attacca la pelle alle ossa. | 6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. |
7 Sono come la civetta del deserto,sono come il gufo delle rovine. | 7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis. |
8 Resto a vegliare:sono come un passerosolitario sopra il tetto. | 8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. |
9 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici,furenti imprecano contro di me. | 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant. |
10 Cenere mangio come fosse pane,alla mia bevanda mescolo il pianto; | 10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam, |
11 per il tuo sdegno e la tua collerami hai sollevato e scagliato lontano. | 11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me. |
12 I miei giorni declinano come ombrae io come erba inaridisco. | 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui. |
13 Ma tu, Signore, rimani in eterno,il tuo ricordo di generazione in generazione. | 13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. |
14 Ti alzerai e avrai compassione di Sion:è tempo di averne pietà, l’ora è venuta! | 14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus, |
15 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietree li muove a pietà la sua polvere. | 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur. |
16 Le genti temeranno il nome del Signoree tutti i re della terra la tua gloria, | 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam, |
17 quando il Signore avrà ricostruito Sione sarà apparso in tutto il suo splendore. | 17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua. |
18 Egli si volge alla preghiera dei derelitti,non disprezza la loro preghiera. | 18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum. |
19 Questo si scriva per la generazione futurae un popolo, da lui creato, darà lode al Signore: | 19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. |
20 «Il Signore si è affacciato dall’alto del suo santuario,dal cielo ha guardato la terra, | 20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit, |
21 per ascoltare il sospiro del prigioniero,per liberare i condannati a morte, | 21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; |
22 perché si proclami in Sion il nome del Signoree la sua lode in Gerusalemme, | 22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem, |
23 quando si raduneranno insieme i popolie i regni per servire il Signore». | 23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino. |
24 Lungo il cammino mi ha tolto le forze,ha abbreviato i miei giorni. | 24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus, |
25 Io dico: mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni;i tuoi anni durano di generazione in generazione. | 25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui. |
26 In principio tu hai fondato la terra,i cieli sono opera delle tue mani. | 26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli. |
27 Essi periranno, tu rimani;si logorano tutti come un vestito,come un abito tu li muterai ed essi svaniranno. | 27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. |
28 Ma tu sei sempre lo stessoe i tuoi anni non hanno fine. | 28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. |
29 I figli dei tuoi servi avranno una dimora,la loro stirpe vivrà sicura alla tua presenza. | 29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. |