Salmi 55

NOVA VULGATA	LXX
1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. David.	1 εις το τελος υπερ του λαου του απο των αγιων μεμακρυμμενου τω δαυιδ εις στηλογραφιαν οποτε εκρατησαν αυτον οι αλλοφυλοι εν γεθ
2 Auribus percipe, Deus, orationem meam et ne abscondaris a deprecatione mea;	2 ελεησον με κυριε οτι κατεπατησεν με ανθρωπος ολην την ημεραν πολεμων εθλιψεν με
3 intende mihi et exaudi me. Excussus sum in meditatione mea et conturbatus sum	3 κατεπατησαν με οι εχθροι μου ολην την ημεραν οτι πολλοι οι πολεμουντες με απο υψους
4 a voce inimici et a tribulatione peccatoris. Quoniam devolverunt in me iniquitatem et in ira molesti erant mihi.	4 ημερας φοβηθησομαι εγω δε επι σοι ελπιω
5 Cor meum torquetur intra me, et formido mortis cecidit super me.	5 εν τω θεω επαινεσω τους λογους μου ολην την ημεραν επι τω θεω ηλπισα ου φοβηθησομαι τι ποιησει μοι σαρξ
6 Timor et tremor venerunt super me, et contexit me pavor. -	6 ολην την ημεραν τους λογους μου εβδελυσσοντο κατ' εμου παντες οι διαλογισμοι αυτων εις κακον
7 Et dixi: “ Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo et requiescam?	7 παροικησουσιν και κατακρυψουσιν αυτοι την πτερναν μου φυλαξουσιν καθαπερ υπεμειναν την ψυχην μου
8 Ecce elongabo fugiens et manebo in solitudine.	8 υπερ του μηθενος σωσεις αυτους εν οργη λαους καταξεις ο θεος
9 Exspectabo eum, qui salvum me faciat a spiritu procellae et tempestate ”.	9 την ζωην μου εξηγγειλα σοι εθου τα δακρυα μου ενωπιον σου ως και εν τη επαγγελια σου
10 Dissipa, Domine, divide linguas eorum, quoniam vidi violentiam et contentionem in civitate.	10 επιστρεψουσιν οι εχθροι μου εις τα οπισω εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ιδου εγνων οτι θεος μου ει συ
11 Die ac nocte circumeunt eam super muros eius,	11 επι τω θεω αινεσω ρημα επι τω κυριω αινεσω λογον
12 iniquitas et labor et insidiae in medio eius; et non defecit de plateis eius fraudulentia et dolus.	12 επι τω θεω ηλπισα ου φοβηθησομαι τι ποιησει μοι ανθρωπος
13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique; et si is qui oderat me, super me magnificatus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.	13 εν εμοι ο θεος αι ευχαι ας αποδωσω αινεσεως σοι
14 Tu vero, homo coaequalis meus, familiaris meus et notus meus,	14 οτι ερρυσω την ψυχην μου εκ θανατου και τους ποδας μου εξ ολισθηματος του ευαρεστησαι ενωπιον του θεου εν φωτι ζωντων
15 qui simul habuimus dulce consortium: in domo Dei ambulavimus in concursu.
16 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes, quoniam nequitiae in habitaculis eorum, in medio eorum.
17 Ego autem ad Deum clamabo, et Dominus salvabit me.
18 Vespere et mane et meridie meditabor et ingemiscam, et exaudiet vocem meam.
19 Redimet in pace animam meam ab his, qui impugnant me, quoniam in multis sunt adversum me.
20 Exaudiet Deus et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.
21 Extendit manum suam in socios; contaminavit foedus suum.
22 Lene super butyrum est os eius, pugna autem cor illius: molliti sunt sermones eius super oleum, et ipsi sunt gladii destricti. -
23 Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in aeternum fluctuationem iusto.
24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.