Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 39


font
NOVA VULGATAEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Magistro chori, Idithun. Psalmus. David.
1 Del maestro de coro. De Iedutún. Salmo de David.

2 Dixi: “ Custodiam vias meas,
ut non delinquam in lingua mea;
ponam ori meo custodiam,
donec consistit peccator adversum me ”.
2 Yo pensé: «Voy a vigilar mi proceder

para no excederme con la lengua;

le pondré una mordaza a mi boca,

mientras tenga delante al malvado».

3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono,
et dolor meus renovatus est.
3 Entonces me encerré en el silencio,

callé, pero no me fue bien:

el dolor se me hacía insoportable;

4 Concaluit cor meum intra me,
et in meditatione mea exarsit ignis.
4 el corazón me ardía en el pecho,

y a fuerza de pensar, el fuego se inflamaba,

¡hasta que al fin tuve que hablar!

5 Locutus sum in lingua mea:
“ Notum fac mihi, Domine, finem meum;
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quam brevis sit vita mea ”.
5 Señor, dame a conocer mi fin

y cuál es la medida de mis días

para que comprenda lo frágil que soy:

6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos,
et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te.
Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.
6 no me diste más que un palmo de vida,

y mi existencia es como nada ante ti.

Ahí está el hombre: es tan sólo un soplo,

7 Etenim ut imago pertransit homo.
Etenim vanitas est et concitatur;
thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.
7 pasa lo mismo que una sombra;

s e inquieta por cosas fugaces

y atesora sin saber para quién.

8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine?
Spes mea apud te est.
8 Y ahora, Señor, ¿qué esperanza me queda?

Mi esperanza está puesta sólo en ti:

9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me,
opprobrium insipienti ne ponas me.
9 líbrame de todas mis maldades,

y no me expongas a la burla de los necios.

10 Obmutui et non aperiam os meum,
quoniam tu fecisti.
10 Yo me callo, no me atrevo a abrir la boca,

porque eres tú quien hizo todo esto.

11 Amove a me plagas tuas:
ab ictu manus tuae ego defeci.
11 Aparta de mí tus golpes:

¡me consumo bajo el peso de tu mano!

12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem,
et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius.
Etenim vanitas omnis homo.
12 Tú corriges a los hombres,

castigando sus culpas;

carcomes como la polilla sus tesoros:

un soplo, nada más, es todo hombre.

13 Exaudi orationem meam, Domine,
et clamorem meum auribus percipe.
Ad lacrimas meas ne obsurdescas,
quoniam advena ego sum apud te,
peregrinus sicut omnes patres mei.
13 Escucha, Señor, mi oración;

presta oído a mi clamor;

no seas insensible a mi llanto,

porque soy un huésped en tu casa,

un peregrino, lo mismo que mis padres.

14 Avertere a me, ut refrigerer,
priusquam abeam et non sim amplius.
14 No me mires con enojo,

para que pueda alegrarme,

antes que me vaya y ya no exista más.