Salmi 107
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | DIODATI |
---|---|
1 ALLELUIA. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius. | 1 CELEBRATE il Signore; perciocchè egli è buono. Perciocchè la sua benignità dura in eterno. |
2 Dicant, qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu adversarii | 2 Così dicano quelli che sono stati riscattati dal Signore, I quali egli ha riscossi di distretta. |
3 et de regionibus congregavit eos, a solis ortu et occasu, ab aquilone et mari. | 3 E li ha raccolti da’ diversi paesi, Dal Levante e dal Ponente; dal Settentrione e dal mare. |
4 Erraverunt in solitudine, in inaquoso, viam civitatis habitationis non invenerunt. | 4 Essi andavano errando per deserti, per cammini di solitudine; Non trovavano città abitata. |
5 Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit. | 5 Erano affamati ed assetati; L’anima loro spasimava in loro. |
6 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos. | 6 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha tratti fuor delle loro angosce; |
7 Et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis. | 7 E li ha condotti per diritto cammino, Per andare in città abitata. |
8 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum, | 8 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
9 quia satiavit animam sitientem et animam esurientem replevit bonis. | 9 Perciocchè egli ha saziata l’anima assetata, Ed ha empiuta di beni l’anima affamata |
10 Sedentes in tenebris et umbra mortis, vincti in mendicitate et ferro, | 10 Così dicano quelli che dimoravano in tenebre ed in ombra di morte, Prigioni, ritenuti in afflizione, e ne’ ferri. |
11 quia exacerbaverunt eloquia Dei et consilium Altissimi spreverunt. | 11 Perciocchè erano stati ribelli alle parole del Signore, Ed avevano sprezzato il consiglio dell’Altissimo; |
12 Et humiliavit in laboribus cor eorum, infirmati sunt, nec fuit qui adiuvaret. | 12 Onde egli aveva abbattuto il cuor loro con affanni, Ed erano caduti; e non vi era alcuno che li soccorresse. |
13 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. | 13 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce; |
14 Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis et vincula eorum dirupit. | 14 E li ha tratti fuor delle tenebre, e dell’ombra della morte; Ed ha rotti i lor legami. |
15 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum, | 15 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
16 quia contrivit portas aereas et vectes ferreos confregit. | 16 Perciocchè egli ha rotte le porte di rame, Ed ha spezzate le sbarre di ferro |
17 Stulti facti sunt in via iniquitatis suae et propter iniustitias suas afflicti sunt; | 17 Così dicano gli stolti, ch’erano afflitti per li lor misfatti, Ne’ quali camminavano, e per le loro iniquità. |
18 omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis. | 18 La cui anima abbominava ogni cibo; Ed erano giunti fino alle porte della morte. |
19 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. | 19 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce. |
20 Misit verbum suum et sanavit eos et eripuit eos de interitionibus eorum. | 20 Egli ha mandata la sua parola, e li ha sanati, E liberati dalle lor malattie mortali. |
21 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum; | 21 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
22 et sacrificent sacrificium laudis et annuntient opera eius in exsultatione. | 22 E sacrifichino sacrificii di lode, E raccontino le sue opere con giubilo |
23 Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis, | 23 Così dicano quelli che scendono nel mare sopra navi, Che fanno traffico su per le grandi acque. |
24 ipsi viderunt opera Domini et mirabilia eius in profundo. | 24 Essi veggono le opere del Signore, E le sue maraviglie nel profondo mare. |
25 Dixit et excitavit spiritum procellae, et exaltati sunt fluctus eius. | 25 Perciocchè, alla sua parola, egli fa levare il vento di tempesta, Il quale alza le onde di esso. |
26 Ascendunt usque ad caelos et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat. | 26 Salgono al cielo, poi scendono agli abissi; L’anima loro si strugge di male. |
27 Turbati sunt et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est. | 27 Saltano, e traballano come un ebbro; E perdono tutto il lor senno. |
28 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eduxit eos. | 28 Ma, gridando al Signore, mentre sono in distretta, Egli li trae fuor delle loro angosce. |
29 Et statuit procellam eius in auram, et tacuerunt fluctus eius. | 29 Egli acqueta la tempesta, E le onde loro si fermano. |
30 Et laetati sunt, quia siluerunt, et deduxit eos in portum voluntatis eorum. | 30 Ed essi si rallegrano che sono acquetate; Ed egli li conduce al porto da loro desiderato. |
31 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum; | 31 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
32 et exaltent eum in ecclesia plebis et in conventu seniorum laudent eum. | 32 Ed esaltinlo nella raunanza del popolo, E laudinlo nel concistoro degli anziani |
33 Posuit flumina in desertum et exitus aquarum in sitim, | 33 Egli riduce i fiumi in deserto, E le vene delle acque in luoghi aridi; |
34 terram fructiferam in salsuginem a malitia inhabitantium in ea. | 34 La terra fertile in salsuggine, Per la malvagità de’ suoi abitanti. |
35 Posuit desertum in stagna aquarum et terram sine aqua in exitus aquarum. | 35 Egli riduce i deserti in guazzi d’acque. E la terra arida in vene d’acque; |
36 Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis. | 36 E fa quivi abitar gli affamati, I quali vi fondano città da abitare. |
37 Et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum in proventum suum. | 37 E seminano campi, e piantano vigne, Che producono rendita di frutto. |
38 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis, et iumenta eorum non minoravit. | 38 Ed egli li benedice, e moltiplicano grandemente; Ed egli non iscema i lor bestiami. |
39 Et pauci facti sunt et vexati sunt a tribulatione malorum et dolore. | 39 Poi vengono al meno, e sono abbassati Per distretta, per avversità, e per affanni. |
40 Effudit contemptionem super principes et errare fecit eos in deserto invio. | 40 Egli spande lo sprezzo sopra i nobili, E li fa andare errando per luoghi deserti, ove non vi è via alcuna. |
41 Et suscepit pauperem de inopia et posuit sicut oves familias. | 41 E innalza il bisognoso dalla miseria, E fa che le famiglie moltiplicano a guisa di gregge. |
42 Videbunt recti et laetabuntur, et omnis iniquitas oppilabit os suum. | 42 Gli uomini diritti, veggendo queste cose, si rallegrano; Ma ogni iniquità si tura la bocca. |
43 Quis sapiens, et custodiet haec et intelleget misericordias Domini?. | 43 Chi è savio? osservi queste cose, E consideri le benignità del Signore |