Salmi 39
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Magistro chori, Idithun. Psalmus. David. | 1 Del maestro de coro. De Yedutún. Salmo. De David. |
2 Dixi: “ Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea; ponam ori meo custodiam, donec consistit peccator adversum me ”. | 2 Yo me decía: «Guardaré mis caminos, sin pecar con mi lengua, pondré un freno en mi boca, mientras esté ante mí el impío». |
3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono, et dolor meus renovatus est. | 3 Enmudecí, quedé en silencio y calma: mas al ver su dicha se enconó mi tormento. |
4 Concaluit cor meum intra me, et in meditatione mea exarsit ignis. | 4 Dentro de mí mi corazón se acaloraba, de mi queja prendió el fuego, y mi lengua llegó a hablar: |
5 Locutus sum in lingua mea: “ Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea ”. | 5 «Hazme saber, Yahveh, mi fin, y cuál es la medida de mis días, para que sepa yo cuán frágil soy. |
6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est. | 6 «Oh sí, de unos palmos hiciste mis días, mi existencia cual nada es ante ti; sólo un soplo, todo hombre que se yergue, |
7 Etenim ut imago pertransit homo. Etenim vanitas est et concitatur; thesaurizat et ignorat quis congregabit ea. | 7 nada más una sombra el humano que pasa, sólo un soplo las riquezas que amontona, sin saber quién las recogerá». |
8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? Spes mea apud te est. | 8 Y ahora, Señor, ¿qué puedo yo esperar? En ti está mi esperanza. |
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, opprobrium insipienti ne ponas me. | 9 De todas mis rebeldías líbrame, no me hagas la irrisión del insensato. |
10 Obmutui et non aperiam os meum, quoniam tu fecisti. | 10 Me callo ya, no abro la boca, pues eres tú el que actúas. |
11 Amove a me plagas tuas: ab ictu manus tuae ego defeci. | 11 Retira de mí tus golpes, bajo el azote de tu mano me anonado. |
12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. Etenim vanitas omnis homo. | 12 Reprendiendo sus yerros tú corriges al hombre, cual polilla corroes su anhelos. Un soplo sólo, todo hombre. Pausa. |
13 Exaudi orationem meam, Domine, et clamorem meum auribus percipe. Ad lacrimas meas ne obsurdescas, quoniam advena ego sum apud te, peregrinus sicut omnes patres mei. | 13 «Escucha mi súplica, Yahveh, presta oído a mi grito, no te hagas sordo a mis lágrimas. Pues soy un forastero junto a ti, un huésped como todos mis padres. |
14 Avertere a me, ut refrigerer, priusquam abeam et non sim amplius. | 14 ¡Retira tu mirada para que respire antes que me vaya y ya no exista más! |