Salmi 139

NOVA VULGATA	LXX
1 Magistro chori. David. Psalmus. Domine, scrutatus es et cognovisti me,	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. Intellexisti cogitationes meas de longe,	2 εξελου με κυριε εξ ανθρωπου πονηρου απο ανδρος αδικου ρυσαι με
3 semitam meam et accubitum meum investigasti. Et omnes vias meas perspexisti,	3 οιτινες ελογισαντο αδικιας εν καρδια ολην την ημεραν παρετασσοντο πολεμους
4 quia nondum est sermo in lingua mea, et ecce, Domine, tu novisti omnia.	4 ηκονησαν γλωσσαν αυτων ωσει οφεως ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων διαψαλμα
5 A tergo et a fronte coartasti me et posuisti super me manum tuam.	5 φυλαξον με κυριε εκ χειρος αμαρτωλου απο ανθρωπων αδικων εξελου με οιτινες ελογισαντο υποσκελισαι τα διαβηματα μου
6 Mirabilis nimis facta est scientia tua super me, sublimis, et non attingam eam.	6 εκρυψαν υπερηφανοι παγιδα μοι και σχοινια διετειναν παγιδας τοις ποσιν μου εχομενα τριβου σκανδαλον εθεντο μοι διαψαλμα
7 Quo ibo a spiritu tuo et quo a facie tua fugiam?	7 ειπα τω κυριω θεος μου ει συ ενωτισαι κυριε την φωνην της δεησεως μου
8 Si ascendero in caelum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.	8 κυριε κυριε δυναμις της σωτηριας μου επεσκιασας επι την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου
9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis maris,	9 μη παραδως με κυριε απο της επιθυμιας μου αμαρτωλω διελογισαντο κατ' εμου μη εγκαταλιπης με μηποτε υψωθωσιν διαψαλμα
10 etiam illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.	10 η κεφαλη του κυκλωματος αυτων κοπος των χειλεων αυτων καλυψει αυτους
11 Si dixero: “ Forsitan tenebrae compriment me, et nox illuminatio erit circa me ”,	11 πεσουνται επ' αυτους ανθρακες εν πυρι καταβαλεις αυτους εν ταλαιπωριαις ου μη υποστωσιν
12 etiam tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur - sicut tenebrae eius ita et lumen eius -.	12 ανηρ γλωσσωδης ου κατευθυνθησεται επι της γης ανδρα αδικον κακα θηρευσει εις διαφθοραν
13 Quia tu formasti renes meos, contexuisti me in utero matris meae.	13 εγνων οτι ποιησει κυριος την κρισιν του πτωχου και την δικην των πενητων
14 Confitebor tibi, quia mirabiliter plasmatus sum; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.	14 πλην δικαιοι εξομολογησονται τω ονοματι σου και κατοικησουσιν ευθεις συν τω προσωπω σου
15 Non sunt abscondita ossa mea a te, cum factus sum in occulto, contextus in inferioribus terrae.
16 Imperfectum adhuc me viderunt oculi tui, et in libro tuo scripti erant omnes dies: ficti erant, et nondum erat unus ex eis.
17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus; nimis gravis summa earum.
18 Si dinumerabo eas, super arenam multiplicabuntur; si ad finem pervenerim, adhuc sum tecum.
19 Utinam occidas, Deus, peccatores; viri sanguinum, declinate a me.
20 Qui loquuntur contra te maligne: exaltantur in vanum contra te.
21 Nonne, qui oderunt te, Domine, oderam et insurgentes in te abhorrebam?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Scrutare me, Deus, et scito cor meum; proba me et cognosce semitas meas
24 et vide, si via vanitatis in me est, et deduc me in via aeterna.