Psalmi 44

¹ Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.

² Deus, auribus nostris audivimus;
patres nostri annuntiaverunt nobis
opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.

³ Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos,
afflixisti populos et dilatasti eos.

⁴ Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos;
sed dextera tua et brachium tuum
et illuminatio vultus tui,
quoniam complacuisti in eis.

⁵ Tu es rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Iacob.

⁶ In te inimicos nostros proiecimus,
et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. -

⁷ Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me.

⁸ Tu autem salvasti nos de affligentibus nos
et odientes nos confudisti.

⁹ In Deo gloriabimur tota die
et in nomine tuo confitebimur in saeculum.

¹⁰ Nunc autem reppulisti et confudisti nos
et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris.

¹¹ Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris;
et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi.

¹² Dedisti nos tamquam oves ad vescendum
et in gentibus dispersisti nos.

¹³ Vendidisti populum tuum sine lucro
nec ditior factus es in commutatione eorum.

¹⁴ Posuisti nos opprobrium vicinis nostris,
subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.

¹⁵ Posuisti nos similitudinem in gentibus,
commotionem capitis in populis.

¹⁶ Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meae cooperuit me

¹⁷ a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et ultoris.

¹⁸ Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te
et inique non egimus in testamentum tuum.

¹⁹ Et non recessit retro cor nostrum,
nec declinaverunt gressus nostri a via tua;

²⁰ sed humiliasti nos in loco vulpium
et operuisti nos umbra mortis.

²¹ Si obliti fuerimus nomen Dei nostri
et si expanderimus manus nostras ad deum alienum,

²² nonne Deus requiret ista?
Ipse enim novit abscondita cordis.

²³ Quoniam propter te mortificamur tota die,
aestimati sumus sicut oves occisionis.

²⁴ Evigila, quare obdormis, Domine?
Exsurge et ne repellas in finem.

²⁵ Quare faciem tuam avertis,
oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?

²⁶ Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra,
conglutinatus est in terra venter noster.
Exsurge, Domine, adiuva nos
et redime nos propter misericordiam tuam.