Salmi 144

¹ David.
Benedictus Dominus, adiutor meus,
qui docet manus meas ad proelium
et digitos meos ad bellum.

² Misericordia mea et fortitudo mea,
refugium meum et liberator meus;
scutum meum, et in ipso speravi,
qui subdit populum meum sub me.

³ Domine, quid est homo, quod agnoscis eum,
aut filius hominis, quod reputas eum?

⁴ Homo vanitati similis factus est,
dies eius sicut umbra praeteriens.

⁵ Domine, inclina caelos tuos et descende;
tange montes, et fumigabunt.

⁶ Fulgura coruscationem et dissipa eos;
emitte sagittas tuas et conturba eos.

⁷ Emitte manum tuam de alto;
eripe me et libera me de aquis multis,
de manu filiorum alienigenarum,

⁸ quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera mendacii.

⁹ Deus, canticum novum cantabo tibi,
in psalterio decachordo psallam tibi,

¹⁰ qui das salutem regibus,
qui redimis David servum tuum de gladio maligno.

¹¹ Eripe me et libera me
de manu filiorum alienigenarum,
quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera mendacii.

¹² Filii nostri sicut novellae crescentes
in iuventute sua;
filiae nostrae sicut columnae angulares,
sculptae ut structura templi.

¹³ Promptuaria nostra plena,
redundantia omnibus bonis;
oves nostrae in milibus
innumerabiles in campis nostris,

¹⁴ boves nostrae crassae.
Non est ruina maceriae neque egressus
neque clamor in plateis nostris.

¹⁵ Beatus populus, cui haec sunt;
beatus populus, cui Dominus est Deus.