Psalmi 41

NOVA VULGATA	LXX
1 Magistro chori. Psalmus. David.	1 εις το τελος εις συνεσιν τοις υιοις κορε
2 Beatus, qui intellegit de egeno; in die mala liberabit eum Dominus.	2 ον τροπον επιποθει η ελαφος επι τας πηγας των υδατων ουτως επιποθει η ψυχη μου προς σε ο θεος
3 Dominus servabit eum et vivificabit eum et beatum faciet eum in terra et non tradet eum in animam inimicorum eius.	3 εδιψησεν η ψυχη μου προς τον θεον τον ζωντα ποτε ηξω και οφθησομαι τω προσωπω του θεου
4 Dominus opem feret illi super lectum doloris eius; universum stratum eius versabis in infirmitate eius.	4 εγενηθη μοι τα δακρυα μου αρτος ημερας και νυκτος εν τω λεγεσθαι μοι καθ' εκαστην ημεραν που εστιν ο θεος σου
5 Ego dixi: “ Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi ”.	5 ταυτα εμνησθην και εξεχεα επ' εμε την ψυχην μου οτι διελευσομαι εν τοπω σκηνης θαυμαστης εως του οικου του θεου εν φωνη αγαλλιασεως και εξομολογησεως ηχου εορταζοντος
6 Inimici mei dixerunt mala mihi: “ Quando morietur, et peribit nomen eius? ”.	6 ινα τι περιλυπος ει ψυχη και ινα τι συνταρασσεις με ελπισον επι τον θεον οτι εξομολογησομαι αυτω σωτηριον του προσωπου μου ο θεος μου
7 Et si ingrediebatur, ut visitaret, vana loquebatur; cor eius congregabat iniquitatem sibi, egrediebatur foras et detrahebat.	7 προς εμαυτον η ψυχη μου εταραχθη δια τουτο μνησθησομαι σου εκ γης ιορδανου και ερμωνιιμ απο ορους μικρου
8 Simul adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi:	8 αβυσσος αβυσσον επικαλειται εις φωνην των καταρρακτων σου παντες οι μετεωρισμοι σου και τα κυματα σου επ' εμε διηλθον
9 “ Maleficium effusum est in eo; et, qui decumbit, non adiciet ut resurgat ”.	9 ημερας εντελειται κυριος το ελεος αυτου και νυκτος ωδη παρ' εμοι προσευχη τω θεω της ζωης μου
10 Sed et homo pacis meae, in quo speravi, qui edebat panem meum, levavit contra me calcaneum.	10 ερω τω θεω αντιλημπτωρ μου ει δια τι μου επελαθου ινα τι σκυθρωπαζων πορευομαι εν τω εκθλιβειν τον εχθρον μου
11 Tu autem, Domine, miserere mei et resuscita me, et retribuam eis.	11 εν τω καταθλασαι τα οστα μου ωνειδισαν με οι θλιβοντες με εν τω λεγειν αυτους μοι καθ' εκαστην ημεραν που εστιν ο θεος σου
12 In hoc cognovi quoniam voluisti me, quia non gaudebit inimicus meus super me;	12 ινα τι περιλυπος ει ψυχη και ινα τι συνταρασσεις με ελπισον επι τον θεον οτι εξομολογησομαι αυτω η σωτηρια του προσωπου μου ο θεος μου
13 me autem propter innocentiam suscepisti et statuisti me in conspectu tuo in aeternum.
14 Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo et usque in saeculum. Fiat, fiat.