Salmi 137

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.	1 Ipsi David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi ;
2 In salicibus in medio eius suspendimus citharas nostras.	2 adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo : super misericordia tua et veritate tua ; quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.
3 Quia illic rogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum, et, qui affligebant nos, laetitiam: “ Cantate nobis de canticis Sion ”.	3 In quacumque die invocavero te, exaudi me ; multiplicabis in anima mea virtutem.
4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?	4 Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ, quia audierunt omnia verba oris tui.
5 Si oblitus fuero tui, Ierusalem, oblivioni detur dextera mea;	5 Et cantent in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini ;
6 adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui, si non praeposuero Ierusalem in capite laetitiae meae.	6 quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit, et alta a longe cognoscit.
7 Memor esto, Domine, adversus filios Edom diei Ierusalem; qui dicebant: “ Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea ”.	7 Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me ; et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua.
8 Filia Babylonis devastans, beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis;	8 Dominus retribuet pro me. Domine, misericordia tua in sæculum ; opera manuum tuarum ne despicias.
9 beatus, qui tenebit et allidet parvulos tuos ad petram.