Salmi 130

NOVA VULGATA	LXX
1 Canticum ascensionum. De profundis clamavi ad te, Domine;	1 ωδη των αναβαθμων τω δαυιδ κυριε ουχ υψωθη μου η καρδια ουδε εμετεωρισθησαν οι οφθαλμοι μου ουδε επορευθην εν μεγαλοις ουδε εν θαυμασιοις υπερ εμε
2 Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuae intendentes in vocem deprecationis meae.	2 ει μη εταπεινοφρονουν αλλα υψωσα την ψυχην μου ως το απογεγαλακτισμενον επι την μητερα αυτου ως ανταποδοσις επι την ψυχην μου
3 Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?	3 ελπισατω ισραηλ επι τον κυριον απο του νυν και εως του αιωνος
4 Quia apud te propitiatio est, ut timeamus te.
5 Sustinui te, Domine, sustinuit anima mea in verbo eius; speravit
6 anima mea in Domino magis quam custodes auroram. Magis quam custodes auroram
7 speret Israel in Domino, quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.
8 Et ipse redimet Israel ex omnibus iniquitatibus eius.