Salmi 78
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | DIODATI |
---|---|
1 Maskil. Asaph. Attendite, popule meus, doctrinam meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. | 1 Maschil di Asaf. ASCOLTA, o popol mio, la mia dottrina; Porgete gli orecchi alle parole della mia bocca. |
2 Aperiam in parabolis os meum, eloquar arcana aetatis antiquae. | 2 Io aprirò la mia bocca in sentenza; Io sgorgherò detti notevoli di cose antiche; |
3 Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis, | 3 Le quali noi abbiamo udite, e sappiamo, E le quali i nostri padri ci han raccontate. |
4 non occultabimus a filiis eorum, generationi alteri narrantes laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius, quae fecit. | 4 Noi non le celeremo a’ lor figliuoli, alla generazione a venire; Noi racconteremo le lodi del Signore, E la sua forza, e le sue maraviglie ch’egli ha fatte. |
5 Constituit testimonium in Iacob et legem posuit in Israel; quanta mandaverat patribus nostris nota facere ea filiis suis, | 5 Egli ha fermata la testimonianza in Giacobbe, Ed ha posta la Legge in Israele; Le quali egli comandò a’ nostri padri di fare assapere a’ lor figliuoli; |
6 ut cognoscat generatio altera, filii, qui nascentur. Exsurgent et narrabunt filiis suis, | 6 Acciocchè la generazione a venire, i figliuoli che nascerebbero, le sapessero, E si mettessero a narrarle a’ lor figliuoli; |
7 ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur operum Dei et mandata eius custodiant. | 7 E ponessero in Dio la loro speranza, E non dimenticassero le opere di Dio. Ed osservassero i suoi comandamenti; |
8 Ne fiant sicut patres eorum, generatio rebellis et exasperans; generatio, quae non firmavit cor suum, et non fuit fidelis Deo spiritus eius. | 8 E non fossero come i lor padri, Generazione ritrosa e ribella; Generazione che non dirizzò il cuor suo, Il cui spirito non fu leale inverso Dio |
9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. | 9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, Voltarono le spalle al dì della battaglia. |
10 Non custodierunt testamentum Dei et in lege eius renuerunt ambulare. | 10 Non avevano osservato il patto di Dio, Ed avevano ricusato di camminar nella sua Legge; |
11 Et obliti sunt factorum eius et mirabilium eius, quae ostendit eis. | 11 Ed avevano dimenticate le sue opere, E le maraviglie ch’egli aveva lor fatte vedere. |
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. | 12 Egli aveva fatti miracoli in presenza de’ padri loro, Nel paese di Egitto, nel territorio di Soan. |
13 Scidit mare et perduxit eos et statuit aquas quasi in utre. | 13 Egli aveva fesso il mare, e li aveva fatti passare per mezzo; Ed aveva fermate le acque come un mucchio. |
14 Et deduxit eos in nube per diem et per totam noctem in illuminatione ignis. | 14 E li aveva condotti di giorno colla nuvola, E tutta notte colla luce del fuoco. |
15 Scidit petram in eremo et adaquavit eos velut abyssus multa. | 15 Egli aveva schiantate le rupi nel deserto, E li aveva copiosamente abbeverati, come di gorghi; |
16 Et eduxit rivulos de petra et deduxit tamquam flumina aquas. | 16 Ed aveva fatto uscir de’ ruscelli della roccia, E colare acque, a guisa di fiumi. |
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei, in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. | 17 Ma essi continuarono a peccar contro a lui, Provocando l’Altissimo a sdegno nel deserto; |
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, petentes escas animabus suis; | 18 E tentarono Iddio nel cuor loro, Chiedendo vivanda a lor voglia; |
19 et contra Deum locuti sunt, dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”. | 19 E parlarono contro a Dio, E dissero: Potrebbe Iddio Metterci tavola nel deserto? |
20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. “ Numquid et panem poterit dare aut parare carnes populo suo? ”. | 20 Ecco, egli percosse la roccia, e ne colarono acque, E ne traboccarono torrenti; Potrebbe egli eziandio dar del pane, O apparecchiar della carne al suo popolo? |
21 Ideo audivit Dominus et exarsit, et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel. | 21 Perciò, il Signore, avendoli uditi, si adirò fieramente; Ed un fuoco si accese contro a Giacobbe, Ed anche l’ira gli montò contro ad Israele; |
22 Quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutari eius. | 22 Perciocchè non avevano creduto in Dio, E non si erano confidati nella sua salvazione; |
23 Verumtamen mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit; | 23 E pure egli aveva comandato alle nuvole di sopra, Ed aveva aperte le porte del cielo; |
24 et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit eis: | 24 Ed aveva fatta piovere sopra loro la manna da mangiare, Ed aveva loro dato del frumento del cielo. |
25 panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis ad abundantiam. | 25 L’uomo mangiò del pane degli Angeli; Egli mandò loro della vivanda a sazietà. |
26 Excitavit austrum in caelo et induxit in virtute sua africum; | 26 Egli fece levar nel cielo il vento orientale, E per la sua forza addusse l’Austro; |
27 et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut arenam maris volatilia pennata: | 27 E fece piover sopra loro della carne, a guisa di polvere; Ed uccelli, a guisa della rena del mare. |
28 et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. | 28 E li fece cadere in mezzo al lor campo, D’intorno a’ lor padiglioni. |
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis. | 29 Ed essi mangiarono, e furono grandemente satollati; E Iddio fece lor venire ciò che desideravano. |
30 Nondum recesserant a desiderio suo, adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, | 30 Essi non si erano ancora stolti dalla lor cupidigia; Avevano ancora il cibo loro nella bocca, |
31 et ira Dei ascendit super eos et occidit pingues eorum et electos Israel prostravit. | 31 Quando l’ira montò a Dio contro a loro, Ed uccise i più grassi di loro, Ed abbattè la scelta d’Israele. |
32 In omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt in mirabilibus eius; | 32 Con tutto ciò peccarono ancora, E non credettero alle sue maraviglie. |
33 et consumpsit in halitu dies eorum et annos eorum cum festinatione. | 33 Laonde egli consumò i lor giorni in vanità, E gli anni loro in ispaventi. |
34 Cum occideret eos, quaerebant eum et conversi veniebant diluculo ad eum; | 34 Quando egli li uccideva, essi lo richiedevano, E ricercavano di nuovo Iddio. |
35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, et Deus Excelsus redemptor eorum est. | 35 E si ricordavano che Iddio era la lor Rocca, E che l’Iddio altissimo era il lor Redentore. |
36 Et suaserunt ei in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei; | 36 Ma lo lusingavano colla lor bocca, E gli mentivano colla lor lingua; |
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles erant in testamento eius. | 37 E il cuor loro non era diritto inverso lui, E non erano leali nel suo patto. |
38 Ipse autem est misericors et propitiatur iniquitati et non disperdit. Saepe avertit iram suam et non accendit omnem furorem suum. | 38 E pure egli, che è pietoso, purgò la loro iniquità, e non li distrusse; E più e più volte racquetò l’ira sua, e non commosse tutto il suo cruccio; |
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. | 39 E si ricordò ch’erano carne; Un fiato che passa, e non ritorna |
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso! | 40 Quante volte lo provocarono essi a sdegno nel deserto, E lo contristarono nella solitudine! |
41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum et Sanctum Israel exacerbaverunt. | 41 E tornarono a tentare Iddio, E limitarono il Santo d’Israele. |
42 Non sunt recordati manus eius, diei, qua redemit eos de manu tribulantis. | 42 Essi non si erano ricordati della sua mano, Nè del giorno nel quale li aveva riscossi dal nemico. |
43 Cum posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo Taneos. | 43 Come egli aveva eseguiti i suoi segni in Egitto, E i suoi miracoli nel territorio di Soan. |
44 Convertit in sanguinem flumina eorum et rivulos eorum, ne biberent. | 44 Ed aveva cangiati i fiumi, e i rivi degli Egizi in sangue, Talchè essi non ne potevano bere. |
45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos, ranam et perdidit eos. | 45 Ed aveva mandata contro a loro una mischia d’insetti che li mangiarono; E rane, che li distrussero. |
46 Dedit brucho fructus eorum, labores eorum locustae. | 46 Ed aveva dati i lor frutti a’ bruchi, E le lor fatiche alle locuste. |
47 Occidit in grandine vineas eorum, moros eorum in pruina. | 47 Ed aveva guastate le lor vigne colla gragnuola, E i lor sicomori colla tempesta. |
48 Tradidit grandini iumenta eorum et greges eorum flammae ignis. | 48 Ed aveva dati alla grandine i lor bestiami, E le lor gregge a’ folgori. |
49 Misit in eos ardorem irae suae, indignationem et comminationem et angustiam, immissionem angelorum malorum. | 49 Ed aveva mandato sopra loro l’ardore della sua ira, Indegnazione, cruccio e distretta; Una mandata d’angeli maligni. |
50 Complanavit semitam irae suae; non pepercit a morte animabus eorum et vitam eorum in peste conclusit. | 50 Ed aveva appianato il sentiero alla sua ira, E non aveva scampata l’anima loro dalla morte, Ed aveva dato il lor bestiame alla mortalità. |
51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias roboris eorum in tabernaculis Cham. | 51 Ed aveva percossi tutti i primogeniti in Egitto, E le primizie della forza ne’ tabernacoli di Cam. |
52 Abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam gregem in deserto. | 52 E ne aveva fatto partire il suo popolo, a guisa di pecore; E l’aveva condotto per lo deserto, come una mandra. |
53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. | 53 E l’aveva guidato sicuramente, senza spavento; E il mare aveva coperti i lor nemici. |
54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae, in montem, quem acquisivit dextera eius. | 54 Ed egli li aveva introdotti nella contrada della sua santità, Nel monte che la sua destra ha conquistato. |
55 Et eiecit a facie eorum gentes et divisit eis terram in funiculo hereditatis et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. | 55 Ed aveva scacciate le nazioni d’innanzi a loro, E le aveva fatte loro scadere in sorte di eredità, Ed aveva stanziate le tribù d’Israele nelle loro stanze. |
56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum et testimonia eius non custodierunt. | 56 Ed avevano tentato, e provocato a sdegno l’Iddio altissimo, E non avevano osservate le sue testimonianze. |
57 Recesserunt et praevaricati sunt, quemadmodum patres eorum; conversi sunt retro ut arcus pravus. | 57 Anzi si erano tratti indietro, E si erano portati dislealmente, Come i lor padri; E si erano rivolti come un arco fallace; |
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. | 58 E l’avevano provocato ad ira co’ loro alti luoghi, E commosso a gelosia colle loro sculture. |
59 Audivit Deus et exarsit et sprevit valde Israel. | 59 Iddio aveva udite queste cose, e se n’era gravemente adirato, Ed aveva grandemente disdegnato Israele. |
60 Et reppulit habitaculum Silo, tabernaculum, ubi habitavit in hominibus. | 60 Ed aveva abbandonato il tabernacolo di Silo; Il padiglione ch’egli aveva piantato per sua stanza fra gli uomini. |
61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam et pulchritudinem suam in manus inimici. | 61 Ed aveva abbandonata la sua forza, ad esser menata in cattività, E la sua gloria in man del nemico. |
62 Et conclusit in gladio populum suum et in hereditatem suam exarsit. | 62 Ed aveva dato il suo popolo alla spada, E si era gravemente adirato contro alla sua eredità. |
63 Iuvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt desponsatae. | 63 Il fuoco aveva consumati i suoi giovani; E le sue vergini non erano state lodate. |
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur. | 64 I suoi sacerdoti erano caduti per la spada; E le sue vedove non avevano pianto. |
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. | 65 Poi il Signore si risvegliò, Come uno che fosse stato addormentato; Come un uomo prode, che dà gridi dopo il vino. |
66 Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. | 66 E percosse i suoi nemici da tergo, E mise loro addosso un eterno vituperio. |
67 Et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Ephraim non elegit, | 67 Ed avendo riprovato il tabernacolo di Giuseppe, E non avendo eletta la tribù di Efraim; |
68 sed elegit tribum Iudae, montem Sion, quem dilexit. | 68 Egli elesse la tribù di Giuda; Il monte di Sion, il quale egli ama. |
69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum, sicut terram, quam fundavit in saecula. | 69 Ed edificò il suo santuario, a guisa di palazzi eccelsi; Come la terra ch’egli ha fondata in perpetuo. |
70 Et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium, | 70 Ed elesse Davide, suo servitore, E lo prese dalle mandre delle pecore. |
71 de post fetantes accepit eum: pascere Iacob populum suum et Israel hereditatem suam. | 71 Di dietro alle bestie allattanti Egli lo condusse a pascer Giacobbe, suo popolo; Ed Israele sua eredità. |
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui et in prudentia manuum suarum deduxit eos. | 72 Ed egli li pasturò, secondo l’integrità del suo cuore; E li guidò, secondo il gran senno delle sue mani |