Scrutatio

Giovedi, 2 maggio 2024 - Sant´ Atanasio ( Letture di oggi)

Salmi 78


font
NOVA VULGATADIODATI
1 Maskil. Asaph.
Attendite, popule meus, doctrinam meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
1 Maschil di Asaf. ASCOLTA, o popol mio, la mia dottrina; Porgete gli orecchi alle parole della mia bocca.
2 Aperiam in parabolis os meum,
eloquar arcana aetatis antiquae.
2 Io aprirò la mia bocca in sentenza; Io sgorgherò detti notevoli di cose antiche;
3 Quanta audivimus et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis,
3 Le quali noi abbiamo udite, e sappiamo, E le quali i nostri padri ci han raccontate.
4 non occultabimus a filiis eorum,
generationi alteri narrantes
laudes Domini et virtutes eius
et mirabilia eius, quae fecit.
4 Noi non le celeremo a’ lor figliuoli, alla generazione a venire; Noi racconteremo le lodi del Signore, E la sua forza, e le sue maraviglie ch’egli ha fatte.
5 Constituit testimonium in Iacob
et legem posuit in Israel;
quanta mandaverat patribus nostris
nota facere ea filiis suis,
5 Egli ha fermata la testimonianza in Giacobbe, Ed ha posta la Legge in Israele; Le quali egli comandò a’ nostri padri di fare assapere a’ lor figliuoli;
6 ut cognoscat generatio altera,
filii, qui nascentur.
Exsurgent et narrabunt filiis suis,
6 Acciocchè la generazione a venire, i figliuoli che nascerebbero, le sapessero, E si mettessero a narrarle a’ lor figliuoli;
7 ut ponant in Deo spem suam
et non obliviscantur operum Dei
et mandata eius custodiant.
7 E ponessero in Dio la loro speranza, E non dimenticassero le opere di Dio. Ed osservassero i suoi comandamenti;
8 Ne fiant sicut patres eorum,
generatio rebellis et exasperans;
generatio, quae non firmavit cor suum,
et non fuit fidelis Deo spiritus eius.
8 E non fossero come i lor padri, Generazione ritrosa e ribella; Generazione che non dirizzò il cuor suo, Il cui spirito non fu leale inverso Dio
9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, Voltarono le spalle al dì della battaglia.
10 Non custodierunt testamentum Dei
et in lege eius renuerunt ambulare.
10 Non avevano osservato il patto di Dio, Ed avevano ricusato di camminar nella sua Legge;
11 Et obliti sunt factorum eius
et mirabilium eius, quae ostendit eis.
11 Ed avevano dimenticate le sue opere, E le maraviglie ch’egli aveva lor fatte vedere.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Aegypti, in campo Taneos.
12 Egli aveva fatti miracoli in presenza de’ padri loro, Nel paese di Egitto, nel territorio di Soan.
13 Scidit mare et perduxit eos
et statuit aquas quasi in utre.
13 Egli aveva fesso il mare, e li aveva fatti passare per mezzo; Ed aveva fermate le acque come un mucchio.
14 Et deduxit eos in nube per diem
et per totam noctem in illuminatione ignis.
14 E li aveva condotti di giorno colla nuvola, E tutta notte colla luce del fuoco.
15 Scidit petram in eremo
et adaquavit eos velut abyssus multa.
15 Egli aveva schiantate le rupi nel deserto, E li aveva copiosamente abbeverati, come di gorghi;
16 Et eduxit rivulos de petra
et deduxit tamquam flumina aquas.
16 Ed aveva fatto uscir de’ ruscelli della roccia, E colare acque, a guisa di fiumi.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei,
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
17 Ma essi continuarono a peccar contro a lui, Provocando l’Altissimo a sdegno nel deserto;
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
petentes escas animabus suis;
18 E tentarono Iddio nel cuor loro, Chiedendo vivanda a lor voglia;
19 et contra Deum locuti sunt,
dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”.
19 E parlarono contro a Dio, E dissero: Potrebbe Iddio Metterci tavola nel deserto?
20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae,
et torrentes inundaverunt.
“ Numquid et panem poterit dare
aut parare carnes populo suo? ”.
20 Ecco, egli percosse la roccia, e ne colarono acque, E ne traboccarono torrenti; Potrebbe egli eziandio dar del pane, O apparecchiar della carne al suo popolo?
21 Ideo audivit Dominus et exarsit,
et ignis accensus est in Iacob,
et ira ascendit in Israel.
21 Perciò, il Signore, avendoli uditi, si adirò fieramente; Ed un fuoco si accese contro a Giacobbe, Ed anche l’ira gli montò contro ad Israele;
22 Quia non crediderunt in Deo
nec speraverunt in salutari eius.
22 Perciocchè non avevano creduto in Dio, E non si erano confidati nella sua salvazione;
23 Verumtamen mandavit nubibus desuper
et ianuas caeli aperuit;
23 E pure egli aveva comandato alle nuvole di sopra, Ed aveva aperte le porte del cielo;
24 et pluit illis manna ad manducandum
et panem caeli dedit eis:
24 Ed aveva fatta piovere sopra loro la manna da mangiare, Ed aveva loro dato del frumento del cielo.
25 panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis ad abundantiam.
25 L’uomo mangiò del pane degli Angeli; Egli mandò loro della vivanda a sazietà.
26 Excitavit austrum in caelo
et induxit in virtute sua africum;
26 Egli fece levar nel cielo il vento orientale, E per la sua forza addusse l’Austro;
27 et pluit super eos sicut pulverem carnes
et sicut arenam maris volatilia pennata:
27 E fece piover sopra loro della carne, a guisa di polvere; Ed uccelli, a guisa della rena del mare.
28 et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
28 E li fece cadere in mezzo al lor campo, D’intorno a’ lor padiglioni.
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis.
29 Ed essi mangiarono, e furono grandemente satollati; E Iddio fece lor venire ciò che desideravano.
30 Nondum recesserant a desiderio suo,
adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
30 Essi non si erano ancora stolti dalla lor cupidigia; Avevano ancora il cibo loro nella bocca,
31 et ira Dei ascendit super eos
et occidit pingues eorum
et electos Israel prostravit.
31 Quando l’ira montò a Dio contro a loro, Ed uccise i più grassi di loro, Ed abbattè la scelta d’Israele.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc
et non crediderunt in mirabilibus eius;
32 Con tutto ciò peccarono ancora, E non credettero alle sue maraviglie.
33 et consumpsit in halitu dies eorum
et annos eorum cum festinatione.
33 Laonde egli consumò i lor giorni in vanità, E gli anni loro in ispaventi.
34 Cum occideret eos, quaerebant eum
et conversi veniebant diluculo ad eum;
34 Quando egli li uccideva, essi lo richiedevano, E ricercavano di nuovo Iddio.
35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum,
et Deus Excelsus redemptor eorum est.
35 E si ricordavano che Iddio era la lor Rocca, E che l’Iddio altissimo era il lor Redentore.
36 Et suaserunt ei in ore suo
et lingua sua mentiti sunt ei;
36 Ma lo lusingavano colla lor bocca, E gli mentivano colla lor lingua;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles erant in testamento eius.
37 E il cuor loro non era diritto inverso lui, E non erano leali nel suo patto.
38 Ipse autem est misericors
et propitiatur iniquitati et non disperdit.
Saepe avertit iram suam
et non accendit omnem furorem suum.
38 E pure egli, che è pietoso, purgò la loro iniquità, e non li distrusse; E più e più volte racquetò l’ira sua, e non commosse tutto il suo cruccio;
39 Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
39 E si ricordò ch’erano carne; Un fiato che passa, e non ritorna
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto,
in iram concitaverunt eum in inaquoso!
40 Quante volte lo provocarono essi a sdegno nel deserto, E lo contristarono nella solitudine!
41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum
et Sanctum Israel exacerbaverunt.
41 E tornarono a tentare Iddio, E limitarono il Santo d’Israele.
42 Non sunt recordati manus eius,
diei, qua redemit eos de manu tribulantis.
42 Essi non si erano ricordati della sua mano, Nè del giorno nel quale li aveva riscossi dal nemico.
43 Cum posuit in Aegypto signa sua
et prodigia sua in campo Taneos.
43 Come egli aveva eseguiti i suoi segni in Egitto, E i suoi miracoli nel territorio di Soan.
44 Convertit in sanguinem flumina eorum
et rivulos eorum, ne biberent.
44 Ed aveva cangiati i fiumi, e i rivi degli Egizi in sangue, Talchè essi non ne potevano bere.
45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos,
ranam et perdidit eos.
45 Ed aveva mandata contro a loro una mischia d’insetti che li mangiarono; E rane, che li distrussero.
46 Dedit brucho fructus eorum,
labores eorum locustae.
46 Ed aveva dati i lor frutti a’ bruchi, E le lor fatiche alle locuste.
47 Occidit in grandine vineas eorum,
moros eorum in pruina.
47 Ed aveva guastate le lor vigne colla gragnuola, E i lor sicomori colla tempesta.
48 Tradidit grandini iumenta eorum
et greges eorum flammae ignis.
48 Ed aveva dati alla grandine i lor bestiami, E le lor gregge a’ folgori.
49 Misit in eos ardorem irae suae,
indignationem et comminationem et angustiam,
immissionem angelorum malorum.
49 Ed aveva mandato sopra loro l’ardore della sua ira, Indegnazione, cruccio e distretta; Una mandata d’angeli maligni.
50 Complanavit semitam irae suae;
non pepercit a morte animabus eorum
et vitam eorum in peste conclusit.
50 Ed aveva appianato il sentiero alla sua ira, E non aveva scampata l’anima loro dalla morte, Ed aveva dato il lor bestiame alla mortalità.
51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti,
primitias roboris eorum in tabernaculis Cham.
51 Ed aveva percossi tutti i primogeniti in Egitto, E le primizie della forza ne’ tabernacoli di Cam.
52 Abstulit sicut oves populum suum
et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
52 E ne aveva fatto partire il suo popolo, a guisa di pecore; E l’aveva condotto per lo deserto, come una mandra.
53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
53 E l’aveva guidato sicuramente, senza spavento; E il mare aveva coperti i lor nemici.
54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae,
in montem, quem acquisivit dextera eius.
54 Ed egli li aveva introdotti nella contrada della sua santità, Nel monte che la sua destra ha conquistato.
55 Et eiecit a facie eorum gentes
et divisit eis terram in funiculo hereditatis
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
55 Ed aveva scacciate le nazioni d’innanzi a loro, E le aveva fatte loro scadere in sorte di eredità, Ed aveva stanziate le tribù d’Israele nelle loro stanze.
56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum
et testimonia eius non custodierunt.
56 Ed avevano tentato, e provocato a sdegno l’Iddio altissimo, E non avevano osservate le sue testimonianze.
57 Recesserunt et praevaricati sunt,
quemadmodum patres eorum;
conversi sunt retro ut arcus pravus.
57 Anzi si erano tratti indietro, E si erano portati dislealmente, Come i lor padri; E si erano rivolti come un arco fallace;
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis
et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
58 E l’avevano provocato ad ira co’ loro alti luoghi, E commosso a gelosia colle loro sculture.
59 Audivit Deus et exarsit
et sprevit valde Israel.
59 Iddio aveva udite queste cose, e se n’era gravemente adirato, Ed aveva grandemente disdegnato Israele.
60 Et reppulit habitaculum Silo,
tabernaculum, ubi habitavit in hominibus.
60 Ed aveva abbandonato il tabernacolo di Silo; Il padiglione ch’egli aveva piantato per sua stanza fra gli uomini.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam
et pulchritudinem suam in manus inimici.
61 Ed aveva abbandonata la sua forza, ad esser menata in cattività, E la sua gloria in man del nemico.
62 Et conclusit in gladio populum suum
et in hereditatem suam exarsit.
62 Ed aveva dato il suo popolo alla spada, E si era gravemente adirato contro alla sua eredità.
63 Iuvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt desponsatae.
63 Il fuoco aveva consumati i suoi giovani; E le sue vergini non erano state lodate.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduae eorum non plorabantur.
64 I suoi sacerdoti erano caduti per la spada; E le sue vedove non avevano pianto.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
65 Poi il Signore si risvegliò, Come uno che fosse stato addormentato; Come un uomo prode, che dà gridi dopo il vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora,
opprobrium sempiternum dedit illis.
66 E percosse i suoi nemici da tergo, E mise loro addosso un eterno vituperio.
67 Et reppulit tabernaculum Ioseph
et tribum Ephraim non elegit,
67 Ed avendo riprovato il tabernacolo di Giuseppe, E non avendo eletta la tribù di Efraim;
68 sed elegit tribum Iudae,
montem Sion, quem dilexit.
68 Egli elesse la tribù di Giuda; Il monte di Sion, il quale egli ama.
69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum,
sicut terram, quam fundavit in saecula.
69 Ed edificò il suo santuario, a guisa di palazzi eccelsi; Come la terra ch’egli ha fondata in perpetuo.
70 Et elegit David servum suum
et sustulit eum de gregibus ovium,
70 Ed elesse Davide, suo servitore, E lo prese dalle mandre delle pecore.
71 de post fetantes accepit eum:
pascere Iacob populum suum
et Israel hereditatem suam.
71 Di dietro alle bestie allattanti Egli lo condusse a pascer Giacobbe, suo popolo; Ed Israele sua eredità.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui
et in prudentia manuum suarum deduxit eos.
72 Ed egli li pasturò, secondo l’integrità del suo cuore; E li guidò, secondo il gran senno delle sue mani