Salmi 31

NOVA VULGATA	LXX
1 Magistro chori. Psalmus. David.	1 τω δαυιδ συνεσεως μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι
2 In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum; in iustitia tua libera me.	2 μακαριος ανηρ ου ου μη λογισηται κυριος αμαρτιαν ουδε εστιν εν τω στοματι αυτου δολος
3 Inclina ad me aurem tuam, accelera, ut eruas me. Esto mihi in rupem praesidii et in domum munitam, ut salvum me facias.	3 οτι εσιγησα επαλαιωθη τα οστα μου απο του κραζειν με ολην την ημεραν
4 Quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu et propter nomen tuum deduces me et pasces me.	4 οτι ημερας και νυκτος εβαρυνθη επ' εμε η χειρ σου εστραφην εις ταλαιπωριαν εν τω εμπαγηναι ακανθαν διαψαλμα
5 Educes me de laqueo, quem absconderunt mihi, quoniam tu es fortitudo mea.	5 την αμαρτιαν μου εγνωρισα και την ανομιαν μου ουκ εκαλυψα ειπα εξαγορευσω κατ' εμου την ανομιαν μου τω κυριω και συ αφηκας την ασεβειαν της αμαρτιας μου διαψαλμα
6 In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine, Deus veritatis.	6 υπερ ταυτης προσευξεται πας οσιος προς σε εν καιρω ευθετω πλην εν κατακλυσμω υδατων πολλων προς αυτον ουκ εγγιουσιν
7 Odisti observantes vanitates supervacuas, ego autem in Domino speravi.	7 συ μου ει καταφυγη απο θλιψεως της περιεχουσης με το αγαλλιαμα μου λυτρωσαι με απο των κυκλωσαντων με διαψαλμα
8 Exsultabo et laetabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; agnovisti necessitates animae meae	8 συνετιω σε και συμβιβω σε εν οδω ταυτη η πορευση επιστηριω επι σε τους οφθαλμους μου
9 nec conclusisti me in manibus inimici; statuisti in loco spatioso pedes meos.	9 μη γινεσθε ως ιππος και ημιονος οις ουκ εστιν συνεσις εν χαλινω και κημω τας σιαγονας αυτων αγξαι των μη εγγιζοντων προς σε
10 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in maerore oculus meus, anima mea et venter meus.	10 πολλαι αι μαστιγες του αμαρτωλου τον δε ελπιζοντα επι κυριον ελεος κυκλωσει
11 Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus; infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea contabuerunt.	11 ευφρανθητε επι κυριον και αγαλλιασθε δικαιοι και καυχασθε παντες οι ευθεις τη καρδια
12 Apud omnes inimicos meos factus sum opprobrium et vicinis meis valde et timor notis meis: qui videbant me foras, fugiebant a me.
13 Oblivioni a corde datus sum tamquam mortuus; factus sum tamquam vas perditum.
14 Quoniam audivi vituperationem multorum: horror in circuitu; in eo dum convenirent simul adversum me, auferre animam meam consiliati sunt.
15 Ego autem in te speravi, Domine; dixi: “ Deus meus es tu,
16 in manibus tuis sortes meae ”. Eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me;
17 illustra faciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericordia tua.
18 Domine, non confundar, quoniam invocavi te; erubescant impii et obmutescant in inferno.
19 Muta fiant labia dolosa, quae loquuntur adversus iustum proterva in superbia et in abusione.
20 Quam magna multitudo dulcedinis tuae, Domine, quam abscondisti timentibus te. Perfecisti eis, qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.
21 Abscondes eos in abscondito faciei tuae a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo a contradictione linguarum.
22 Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
23 Ego autem dixi in trepidatione mea: “ Praecisus sum a conspectu oculorum tuorum ”. Verumtamen exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te.
24 Diligite Dominum, omnes sancti eius: fideles conservat Dominus et retribuit abundanter facientibus superbiam.
25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes, qui speratis in Domino.