Psalmi 142

¹Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. Domine, exaudi orationem meam ;
auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ;
exaudi me in tua justitia.

²Et non intres in judicium cum servo tuo,
quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
³Quia persecutus est inimicus animam meam ;
humiliavit in terra vitam meam ;
collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
⁴Et anxiatus est super me spiritus meus ;
in me turbatum est cor meum.
⁵Memor fui dierum antiquorum ;
meditatus sum in omnibus operibus tuis :
in factis manuum tuarum meditabar.
⁶Expandi manus meas ad te ;
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
⁷Velociter exaudi me, Domine ;
defecit spiritus meus.
Non avertas faciem tuam a me,
et similis ero descendentibus in lacum.
⁸Auditam fac mihi mane misericordiam tuam,
quia in te speravi.
Notam fac mihi viam in qua ambulem,
quia ad te levavi animam meam.
⁹Eripe me de inimicis meis, Domine :
ad te confugi.
¹⁰Doce me facere voluntatem tuam,
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
¹¹Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me :
in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
¹²et in misericordia tua disperdes inimicos meos,
et perdes omnes qui tribulant animam meam,
quoniam ego servus tuus sum.