Psalmi 142

¹ Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. Domine, exaudi orationem meam ;
auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ;
exaudi me in tua justitia.

² Et non intres in judicium cum servo tuo,
quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
³ Quia persecutus est inimicus animam meam ;
humiliavit in terra vitam meam ;
collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
⁴ Et anxiatus est super me spiritus meus ;
in me turbatum est cor meum.
⁵ Memor fui dierum antiquorum ;
meditatus sum in omnibus operibus tuis :
in factis manuum tuarum meditabar.
⁶ Expandi manus meas ad te ;
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
⁷ Velociter exaudi me, Domine ;
defecit spiritus meus.
Non avertas faciem tuam a me,
et similis ero descendentibus in lacum.
⁸ Auditam fac mihi mane misericordiam tuam,
quia in te speravi.
Notam fac mihi viam in qua ambulem,
quia ad te levavi animam meam.
⁹ Eripe me de inimicis meis, Domine :
ad te confugi.
¹⁰ Doce me facere voluntatem tuam,
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
¹¹ Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me :
in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
¹² et in misericordia tua disperdes inimicos meos,
et perdes omnes qui tribulant animam meam,
quoniam ego servus tuus sum.