Psalmi 37

¹ Psalmus David, in rememorationem de sabbato.

² Domine, ne in furore tuo arguas me,
neque in ira tua corripias me :

³ quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,
et confirmasti super me manum tuam.
⁴ Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ;
non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :
⁵ quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum,
et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
⁶ Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ,
a facie insipientiæ meæ.
⁷ Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ;
tota die contristatus ingrediebar.
⁸ Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus,
et non est sanitas in carne mea.
⁹ Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ;
rugiebam a gemitu cordis mei.
¹⁰ Domine, ante te omne desiderium meum,
et gemitus meus a te non est absconditus.
¹¹ Cor meum conturbatum est ;
dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum,
et ipsum non est mecum.
¹² Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ;
et qui juxta me erant, de longe steterunt :
et vim faciebant qui quærebant animam meam.
¹³ Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates,
et dolos tota die meditabantur.
¹⁴ Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ;
et sicut mutus non aperiens os suum.
¹⁵ Et factus sum sicut homo non audiens,
et non habens in ore suo redargutiones.
¹⁶ Quoniam in te, Domine, speravi ;
tu exaudies me, Domine Deus meus.
¹⁷ Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ;
et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
¹⁸ Quoniam ego in flagella paratus sum,
et dolor meus in conspectu meo semper.
¹⁹ Quoniam iniquitatem meam annuntiabo,
et cogitabo pro peccato meo.
²⁰ Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me :
et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
²¹ Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi,
quoniam sequebar bonitatem.
²² Ne derelinquas me, Domine Deus meus ;
ne discesseris a me.
²³ Intende in adjutorium meum,
Domine Deus salutis meæ.