Psalmi 40

¹ In finem. Psalmus ipsi David.

² Beatus qui intelligit super egenum et pauperem :
in die mala liberabit eum Dominus.

³ Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
⁴ Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
⁵ Ego dixi : Domine, miserere mei ;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
⁶ Inimici mei dixerunt mala mihi :
Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
⁷ Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
⁸ In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
adversum me cogitabant mala mihi.
⁹ Verbum iniquum constituerunt adversum me :
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
¹⁰ Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
¹¹ Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me ; et retribuam eis.
¹² In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
¹³ Me autem propter innocentiam suscepisti ;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
¹⁴ Benedictus Dominus Deus Israël
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.