Psalmi 50

¹In finem. Psalmus David,

²cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

³Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ;
et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

⁴Amplius lava me ab iniquitate mea,
et a peccato meo munda me.
⁵Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,
et peccatum meum contra me est semper.
⁶Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ;
ut justificeris in sermonibus tuis,
et vincas cum judicaris.
⁷Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,
et in peccatis concepit me mater mea.
⁸Ecce enim veritatem dilexisti ;
incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
⁹Asperges me hyssopo, et mundabor ;
lavabis me, et super nivem dealbabor.
¹⁰Auditui meo dabis gaudium et lætitiam,
et exsultabunt ossa humiliata.
¹¹Averte faciem tuam a peccatis meis,
et omnes iniquitates meas dele.
¹²Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innova in visceribus meis.
¹³Ne projicias me a facie tua,
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
¹⁴Redde mihi lætitiam salutaris tui,
et spiritu principali confirma me.
¹⁵Docebo iniquos vias tuas,
et impii ad te convertentur.
¹⁶Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ,
et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
¹⁷Domine, labia mea aperies,
et os meum annuntiabit laudem tuam.
¹⁸Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ;
holocaustis non delectaberis.
¹⁹Sacrificium Deo spiritus contribulatus ;
cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
²⁰Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,
ut ædificentur muri Jerusalem.
²¹Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta ;
tunc imponent super altare tuum vitulos.