Psalmi 37

VULGATA	LXX
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato.	1 ψαλμος τω δαυιδ εις αναμνησιν περι σαββατου
2 Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me :	2 κυριε μη τω θυμω σου ελεγξης με μηδε τη οργη σου παιδευσης με
3 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.	3 οτι τα βελη σου ενεπαγησαν μοι και επεστηρισας επ' εμε την χειρα σου
4 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :	4 ουκ εστιν ιασις εν τη σαρκι μου απο προσωπου της οργης σου ουκ εστιν ειρηνη τοις οστεοις μου απο προσωπου των αμαρτιων μου
5 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.	5 οτι αι ανομιαι μου υπερηραν την κεφαλην μου ωσει φορτιον βαρυ εβαρυνθησαν επ' εμε
6 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.	6 προσωζεσαν και εσαπησαν οι μωλωπες μου απο προσωπου της αφροσυνης μου
7 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ; tota die contristatus ingrediebar.	7 εταλαιπωρησα και κατεκαμφθην εως τελους ολην την ημεραν σκυθρωπαζων επορευομην
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.	8 οτι αι ψυαι μου επλησθησαν εμπαιγμων και ουκ εστιν ιασις εν τη σαρκι μου
9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ; rugiebam a gemitu cordis mei.	9 εκακωθην και εταπεινωθην εως σφοδρα ωρυομην απο στεναγμου της καρδιας μου
10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.	10 κυριε εναντιον σου πασα η επιθυμια μου και ο στεναγμος μου απο σου ουκ εκρυβη
11 Cor meum conturbatum est ; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.	11 η καρδια μου εταραχθη εγκατελιπεν με η ισχυς μου και το φως των οφθαλμων μου και αυτο ουκ εστιν μετ' εμου
12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ; et qui juxta me erant, de longe steterunt : et vim faciebant qui quærebant animam meam.	12 οι φιλοι μου και οι πλησιον μου εξ εναντιας μου ηγγισαν και εστησαν και οι εγγιστα μου απο μακροθεν εστησαν
13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.	13 και εξεβιασαντο οι ζητουντες την ψυχην μου και οι ζητουντες τα κακα μοι ελαλησαν ματαιοτητας και δολιοτητας ολην την ημεραν εμελετησαν
14 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ; et sicut mutus non aperiens os suum.	14 εγω δε ωσει κωφος ουκ ηκουον και ωσει αλαλος ουκ ανοιγων το στομα αυτου
15 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.	15 και εγενομην ωσει ανθρωπος ουκ ακουων και ουκ εχων εν τω στοματι αυτου ελεγμους
16 Quoniam in te, Domine, speravi ; tu exaudies me, Domine Deus meus.	16 οτι επι σοι κυριε ηλπισα συ εισακουση κυριε ο θεος μου
17 Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.	17 οτι ειπα μηποτε επιχαρωσιν μοι οι εχθροι μου και εν τω σαλευθηναι ποδας μου επ' εμε εμεγαλορρημονησαν
18 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.	18 οτι εγω εις μαστιγας ετοιμος και η αλγηδων μου ενωπιον μου δια παντος
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.	19 οτι την ανομιαν μου εγω αναγγελω και μεριμνησω υπερ της αμαρτιας μου
20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me inique.	20 οι δε εχθροι μου ζωσιν και κεκραταιωνται υπερ εμε και επληθυνθησαν οι μισουντες με αδικως
21 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.	21 οι ανταποδιδοντες κακα αντι αγαθων ενδιεβαλλον με επει κατεδιωκον δικαιοσυνην και απερριψαν με τον αγαπητον ωσει νεκρον εβδελυγμενον
22 Ne derelinquas me, Domine Deus meus ; ne discesseris a me.	22 μη εγκαταλιπης με κυριε ο θεος μου μη αποστης απ' εμου
23 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.	23 προσχες εις την βοηθειαν μου κυριε της σωτηριας μου