Psalmi 59

¹In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,

²cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.

³Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ;
iratus es, et misertus es nobis.

⁴Commovisti terram, et conturbasti eam ;
sana contritiones ejus, quia commota est.
⁵Ostendisti populo tuo dura ;
potasti nos vino compunctionis.
⁶Dedisti metuentibus te significationem,
ut fugiant a facie arcus ;
ut liberentur dilecti tui.
⁷Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
⁸Deus locutus est in sancto suo :
lætabor, et partibor Sichimam ;
et convallem tabernaculorum metibor.
⁹Meus est Galaad, et meus est Manasses ;
et Ephraim fortitudo capitis mei.
Juda rex meus ;
¹⁰Moab olla spei meæ.
In Idumæam extendam calceamentum meum :
mihi alienigenæ subditi sunt.
¹¹Quis deducet me in civitatem munitam ?
quis deducet me usque in Idumæam ?
¹²nonne tu, Deus, qui repulisti nos ?
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?
¹³Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
¹⁴In Deo faciemus virtutem ;
et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.