Psalmi 139

¹ In finem. Psalmus David.

² Eripe me, Domine, ab homine malo ;
a viro iniquo eripe me.

³ Qui cogitaverunt iniquitates in corde,
tota die constituebant prælia.
⁴ Acuerunt linguas suas sicut serpentis ;
venenum aspidum sub labiis eorum.
⁵ Custodi me, Domine, de manu peccatoris,
et ab hominibus iniquis eripe me.
Qui cogitaverunt supplantare gressus meos :
⁶ absconderunt superbi laqueum mihi.
Et funes extenderunt in laqueum ;
juxta iter, scandalum posuerunt mihi.
⁷ Dixi Domino : Deus meus es tu ;
exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.
⁸ Domine, Domine, virtus salutis meæ,
obumbrasti super caput meum in die belli.
⁹ Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori :
cogitaverunt contra me ;
ne derelinquas me, ne forte exaltentur.
¹⁰ Caput circuitus eorum :
labor labiorum ipsorum operiet eos.
¹¹ Cadent super eos carbones ;
in ignem dejicies eos :
in miseriis non subsistent.
¹² Vir linguosus non dirigetur in terra ;
virum injustum mala capient in interitu.
¹³ Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis,
et vindictam pauperum.
¹⁴ Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo,
et habitabunt recti cum vultu tuo.