Psalmi 58

VULGATA	GREEK BIBLE
1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.	1 Εις τον πρωτον μουσικον, επι Αλ-τασχεθ, Μικταμ του Δαβιδ.>> Αληθως αρα λαλειτε δικαιοσυνην; κρινετε μετ' ευθυτητος, υιοι των ανθρωπων;
2 Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.	2 Μαλιστα εν τη καρδια εργαζεσθε αδικιας? διαμοιραζετε την αδικιαν των χειρων σας εν τη γη.
3 Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.	3 Απεξενωθησαν οι ασεβεις εκ μητρας? επλανηθησαν απο κοιλιας οι λαλουντες ψευδος.
4 Quia ecce ceperunt animam meam ; irruerunt in me fortes.	4 Εχουσι φαρμακιον ως το φαρμακιον του οφεως? ειναι ομοιοι με την κωφην ασπιδα, ητις φραττει τα ωτα αυτης?
5 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ; sine iniquitate cucurri, et direxi.	5 ητις δεν θελει να ακουση την φωνην των γοητων, των γοητευοντων τοσον επιδεξιως.
6 Exsurge in occursum meum, et vide : et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes : non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.	6 Θεε, συντριψον αυτων τους οδοντας εν τω στοματι αυτων? Κυριε, καταθραυσον τους κυνοδοντας των λεοντων.
7 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes : et circuibunt civitatem.	7 Ας διαλυθωσιν ως υδωρ και ας ρευσωσι? θελει εκπεμψει τα βελη αυτου, εωσου εξολοθρευθωσιν.
8 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum : quoniam quis audivit ?	8 Ως κοχλιας διαλυομενος ας παρελθωσιν? ως εξαμβλωμα γυναικος ας μη ιδωσι τον ηλιον.
9 Et tu, Domine, deridebis eos ; ad nihilum deduces omnes gentes.	9 Πριν αυξηθωσιν αι ακανθαι σας, ωστε να γεινωσι ραμνοι, ζωντας ως εν οργη, θελει αρπασει αυτους εν ανεμοστροβιλω.
10 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es :	10 Ο δικαιος θελει ευφρανθη, οταν ιδη την εκδικησιν? τους ποδας αυτου θελει νιψει εν τω αιματι του ασεβους.
11 Deus meus misericordia ejus præveniet me.	11 Και εκαστος θελει λεγει, Επ' αληθειας ειναι καρπος δια τον δικαιον? επ' αληθειας ειναι Θεος, κρινων επι της γης.
12 Deus ostendet mihi super inimicos meos : ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine :
13 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
14 in consummatione : in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
15 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes : et circuibunt civitatem.
16 Ipsi dispergentur ad manducandum ; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam : quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.
18 Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es ; Deus meus, misericordia mea.