Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Psalmi 104


font
VULGATADIODATI
1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ;
annuntiate inter gentes opera ejus.
1 BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza.
2 Cantate ei, et psallite ei ;
narrate omnia mirabilia ejus.
2 Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina.
3 Laudamini in nomine sancto ejus ;
lætetur cor quærentium Dominum.
3 Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole per suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento.
4 Quærite Dominum, et confirmamini ;
quærite faciem ejus semper.
4 Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri.
5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ;
prodigia ejus, et judicia oris ejus :
5 Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa.
6 semen Abraham servi ejus ;
filii Jacob electi ejus.
6 Tu l’avevi già coperta dell’abisso, come d’una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti.
7 Ipse Dominus Deus noster ;
in universa terra judicia ejus.
7 Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono;
8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ;
verbi quod mandavit in mille generationes :
8 Erano salite sopra i monti; ma discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito.
9 quod disposuit ad Abraham,
et juramenti sui ad Isaac :
9 Tu hai loro posto un termine, il qual non trapasseranno; E non torneranno a coprir la terra
10 et statuit illud Jacob in præceptum,
et Israël in testamentum æternum,
10 Egli è quel che manda le fonti per le valli, Onde esse corrono fra i monti;
11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan,
funiculum hæreditatis vestræ :
11 Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete con esse.
12 cum essent numero brevi,
paucissimi, et incolæ ejus.
12 Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le lor voci.
13 Et pertransierunt de gente in gentem,
et de regno ad populum alterum.
13 Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere.
14 Non reliquit hominem nocere eis :
et corripuit pro eis reges.
14 Egli fa germogliar l’erba per le bestie; E l’erbaggio per lo servigio dell’uomo, Facendo uscire della terra il pane.
15 Nolite tangere christos meos,
et in prophetis meis nolite malignari.
15 Egli rallegra il cuor dell’uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll’olio, E sostenta il cuor dell’uomo col pane.
16 Et vocavit famem super terram,
et omne firmamentum panis contrivit.
16 Gli alberi del Signore ne son saziati; I cedri del Libano ch’egli ha piantati;
17 Misit ante eos virum :
in servum venumdatus est, Joseph.
17 Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, che son la stanza della cicogna.
18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ;
ferrum pertransiit animam ejus :
18 Gli alti monti sono per li cavriuoli; Le rocce sono il ricetto de’ conigli
19 donec veniret verbum ejus.
Eloquium Domini inflammavit eum.
19 Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso.
20 Misit rex, et solvit eum ;
princeps populorum, et dimisit eum.
20 Tu mandi le tenebre, ed e’ si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno.
21 Constituit eum dominum domus suæ,
et principem omnis possessionis suæ :
21 I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto.
22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret.
22 Ma, tosto ch’è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne’ lor ricetti.
23 Et intravit Israël in Ægyptum,
et Jacob accola fuit in terra Cham.
23 Allora l’uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera.
24 Et auxit populum suum vehementer,
et firmavit eum super inimicos ejus.
24 Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de’ tuoi beni.
25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus,
et dolum facerent in servos ejus.
25 Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi.
26 Misit Moysen servum suum ;
Aaron quem elegit ipsum.
26 Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso.
27 Posuit in eis verba signorum suorum,
et prodigiorum in terra Cham.
27 Tutti gli animali sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo.
28 Misit tenebras, et obscuravit ;
et non exacerbavit sermones suos.
28 Se tu lo dài loro, lo ricolgono; Se tu apri la tua mano, son saziati di beni.
29 Convertit aquas eorum in sanguinem,
et occidit pisces eorum.
29 Se tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; Se tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere.
30 Edidit terra eorum ranas
in penetralibus regum ipsorum.
30 Se tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra
31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes
in omnibus finibus eorum.
31 Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere;
32 Posuit pluvias eorum grandinem :
ignem comburentem in terra ipsorum.
32 Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano.
33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum,
et contrivit lignum finium eorum.
33 Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all’Iddio mio, tanto che io durerò.
34 Dixit, et venit locusta,
et bruchus cujus non erat numerus :
34 Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore.
35 et comedit omne f?num in terra eorum,
et comedit omnem fructum terræ eorum.
35 Vengano meno i peccatori d’in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum,
primitias omnis laboris eorum.
37 Et eduxit eos cum argento et auro,
et non erat in tribubus eorum infirmus.
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum,
quia incubuit timor eorum super eos.
39 Expandit nubem in protectionem eorum,
et ignem ut luceret eis per noctem.
40 Petierunt, et venit coturnix,
et pane cæli saturavit eos.
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ :
abierunt in sicco flumina.
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui,
quod habuit ad Abraham puerum suum.
43 Et eduxit populum suum in exsultatione,
et electos suos in lætitia.
44 Et dedit illis regiones gentium,
et labores populorum possederunt :
45 ut custodiant justificationes ejus,
et legem ejus requirant.