Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Psalmi 102


font
VULGATADIODATI
1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino,
et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
1 Orazione dell’afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio. SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.
2 Benedic, anima mea, Domino,
et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
2 Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis ;
qui sanat omnes infirmitates tuas :
3 Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.
4 qui redimit de interitu vitam tuam ;
qui coronat te in misericordia et miserationibus :
4 Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.
5 qui replet in bonis desiderium tuum ;
renovabitur ut aquilæ juventus tua :
5 Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de’ miei gemiti.
6 faciens misericordias Dominus,
et judicium omnibus injuriam patientibus.
6 Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.
7 Notas fecit vias suas Moysi ;
filiis Israël voluntates suas.
7 Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;
8 Miserator et misericors Dominus :
longanimis, et multum misericors.
8 Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.
9 Non in perpetuum irascetur,
neque in æternum comminabitur.
9 Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis,
neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
10 Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato a basso.
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra,
corroboravit misericordiam suam super timentes se ;
11 I miei giorni son come l’ombra che dichina; Ed io son secco come erba
12 quantum distat ortus ab occidente,
longe fecit a nobis iniquitates nostras.
12 Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria è per ogni età.
13 Quomodo miseretur pater filiorum,
misertus est Dominus timentibus se.
13 Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè egli è tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.
14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum ;
recordatus est quoniam pulvis sumus.
14 Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.
15 Homo, sicut f?num dies ejus ;
tamquam flos agri, sic efflorebit :
15 E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,
16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet,
et non cognoscet amplius locum suum.
16 Quando il Signore avrà riedificata Sion, Quando egli sarà apparito nella sua gloria,
17 Misericordia autem Domini ab æterno,
et usque in æternum super timentes eum.
Et justitia illius in filios filiorum,
17 Ed avrà volto lo sguardo all’orazione de’ desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.
18 his qui servant testamentum ejus,
et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
18 Ciò sarà scritto all’età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam,
et regnum ipsius omnibus dominabitur.
19 Perciocchè egli avrà riguardato dall’alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;
20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus :
potentes virtute, facientes verbum illius,
ad audiendam vocem sermonum ejus.
20 Per udire i gemiti de’ prigioni; Per isciogliere quelli ch’erano condannati a morte;
21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus ;
ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
21 Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.
22 Benedicite Domino, omnia opera ejus :
in omni loco dominationis ejus,
benedic, anima mea, Domino.
22 Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore
23 Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.
24 Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de’ miei dì; I tuoi anni durano per ogni età.
25 Tu fondasti già la terra; E i cieli son l’opera delle tue mani;
26 Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.
27 Ma tu sei sempre lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.
28 I figliuoli de’ tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto