Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Psalmi 102


font
VULGATABIBLIA
1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino,
et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
1 Oración del afligido que, en su angustia, derrama su llanto
ante Yahveh.
2 Benedic, anima mea, Domino,
et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
2 Yahveh, escucha mi oración,
llegue hasta ti mi grito;
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis ;
qui sanat omnes infirmitates tuas :
3 ne ocultes lejos de mí tu rostro
el día de mi angustia;
tiende hacia mí tu oído,
¡el día en que te invoco, presto, respóndeme!
4 qui redimit de interitu vitam tuam ;
qui coronat te in misericordia et miserationibus :
4 Pues mis días en humo se disipan,
mis huesos arden lo mismo que un brasero;
5 qui replet in bonis desiderium tuum ;
renovabitur ut aquilæ juventus tua :
5 trillado como el heno, mi corazón se seca,
y me olvido de comer mi pan;
6 faciens misericordias Dominus,
et judicium omnibus injuriam patientibus.
6 ante la voz de mis sollozos,
mi piel a mis huesos se ha pegado.
7 Notas fecit vias suas Moysi ;
filiis Israël voluntates suas.
7 Me parezco al búho del yermo,
igual que la lechuza de las ruinas;
8 Miserator et misericors Dominus :
longanimis, et multum misericors.
8 insomne estoy y gimo
cual solitario pájaro en tejado;
9 Non in perpetuum irascetur,
neque in æternum comminabitur.
9 me insultan todo el día mis enemigos,
los que me alababan maldicen por mi nombre.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis,
neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
10 El pan que como es la ceniza,
mi bebida mezclo con mis lágrimas,
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra,
corroboravit misericordiam suam super timentes se ;
11 ante tu cólera y tu enojo,
pues tú me alzaste y después me has tirado:
12 quantum distat ortus ab occidente,
longe fecit a nobis iniquitates nostras.
12 mis días son como la sombra que declina,
y yo me seco como el heno.
13 Quomodo miseretur pater filiorum,
misertus est Dominus timentibus se.
13 Mas tú, Yahveh, permaneces para siempre,
y tu memoria de edad en edad.
14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum ;
recordatus est quoniam pulvis sumus.
14 Tú te alzarás, compadecido de Sión,
pues es ya tiempo de apiadarte de ella,
ha llegado la hora;
15 Homo, sicut f?num dies ejus ;
tamquam flos agri, sic efflorebit :
15 que están tus siervos encariñados de sus piedras
y se compadecen de sus ruinas.
16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet,
et non cognoscet amplius locum suum.
16 Y temerán las naciones el nombre de Yahveh,
y todos los reyes de la tierra tu gloria;
17 Misericordia autem Domini ab æterno,
et usque in æternum super timentes eum.
Et justitia illius in filios filiorum,
17 cuando Yahveh reconstruya a Sión,
y aparezca en su gloria,
18 his qui servant testamentum ejus,
et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
18 volverá su rostro a la oración del despojado,
su oración no despreciará.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam,
et regnum ipsius omnibus dominabitur.
19 Se escribirá esto para la edad futura,
y en pueblo renovado alabará a Yahveh:
20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus :
potentes virtute, facientes verbum illius,
ad audiendam vocem sermonum ejus.
20 que se ha inclinado Yahveh desde su altura santa,
desde los cielos ha mirado a la tierra,
21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus ;
ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
21 para oír el suspiro del cautivo,
para librar a los hijos de la muerte.
22 Benedicite Domino, omnia opera ejus :
in omni loco dominationis ejus,
benedic, anima mea, Domino.
22 Para pregonar en Sión el nombre de Yahveh,
y su alabanza en Jerusalén,
23 cuando a una se congreguen los pueblos,
y los reinos para servir a Yahveh.
24 El ha enervado mi fuerza en el camino,
ha abreviado mis días.
25 Digo: ¡Dios mío, en la mitad de mis días no me lleves!
¡De edad en edad duran tus años!
26 Desde antiguo, fundaste tú la tierra,
y los cielos son la obra de tus manos;
27 ellos perecen, mas tú quedas,
todos ellos como la ropa se desgastan,
como un vestido los mudas tú, y se mudan.
28 Pero tú siempre el mismo, no tienen fin tus años.
29 Los hijos de tus siervos tendrán una morada,
y su estirpe ante ti subsistirá.