Psalmi 49
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL |
---|---|
1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum. | 1 [Für den Chormeister. Ein Psalm der Korachiter.] |
2 Ex Sion species decoris ejus : | 2 Hört dies an, ihr Völker alle, vernehmt es, alle Bewohner der Erde, |
3 Deus manifeste veniet ; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet ; et in circuitu ejus tempestas valida. | 3 ihr Leute aus dem Volk und vom Adel, Reiche und Arme zusammen! |
4 Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum. | 4 Mein Mund spreche weise Worte; was mein Herz ersinnt, sei voller Einsicht. |
5 Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia. | 5 Ich wende mein Ohr einem Weisheitsspruch zu, ich enthülle mein Geheimnis beim Harfenspiel. |
6 Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est. | 6 Warum soll ich mich in bösen Tagen fürchten, wenn mich der Frevel tückischer Feinde umgibt? |
7 Audi, populus meus, et loquar ; Israël, et testificabor tibi : Deus, Deus tuus ego sum. | 7 Sie verlassen sich ganz auf ihren Besitz und rühmen sich ihres großen Reichtums. |
8 Non in sacrificiis tuis arguam te ; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper. | 8 Loskaufen kann doch keiner den andern noch an Gott für ihn ein Sühnegeld zahlen |
9 Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos : | 9 - für das Leben ist jeder Kaufpreis zu hoch, für immer muss man davon abstehn -, |
10 quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves. | 10 damit er auf ewig weiterlebt und niemals das Grab schaut. |
11 Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est. | 11 Denn man sieht: Weise sterben; genauso gehen Tor und Narr zugrunde, sie müssen andern ihren Reichtum lassen. |
12 Si esuriero, non dicam tibi : meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus. | 12 Das Grab ist ihr Haus auf ewig, ist ihre Wohnung für immer, ob sie auch Länder nach ihren Namen benannten. |
13 Numquid manducabo carnes taurorum ? aut sanguinem hircorum potabo ? | 13 Der Mensch bleibt nicht in seiner Pracht; er gleicht dem Vieh, das verstummt. |
14 Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua. | 14 So geht es denen, die auf sich selbst vertrauen, und so ist das Ende derer, die sich in großen Worten gefallen. [Sela] |
15 Et invoca me in die tribulationis : eruam te, et honorificabis me. | 15 Der Tod führt sie auf seine Weide wie Schafe, sie stürzen hinab zur Unterwelt. Geradewegs sinken sie hinab in das Grab; ihre Gestalt zerfällt, die Unterwelt wird ihre Wohnstatt. |
16 Peccatori autem dixit Deus : Quare tu enarras justitias meas ? et assumis testamentum meum per os tuum ? | 16 Doch Gott wird mich loskaufen aus dem Reich des Todes, ja, er nimmt mich auf. [Sela] |
17 Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum. | 17 Lass dich nicht beirren, wenn einer reich wird und die Pracht seines Hauses sich mehrt; |
18 Si videbas furem, currebas cum eo ; et cum adulteris portionem tuam ponebas. | 18 denn im Tod nimmt er das alles nicht mit, seine Pracht steigt nicht mit ihm hinab. |
19 Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos. | 19 Preist er sich im Leben auch glücklich und sagt zu sich: «Man lobt dich, weil du dir's wohl sein lässt», |
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum. | 20 so muss er doch zur Schar seiner Väter hinab, die das Licht nie mehr erblicken. |
21 Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis : arguam te, et statuam contra faciem tuam. | 21 Der Mensch in Pracht, doch ohne Einsicht, er gleicht dem Vieh, das verstummt. |
22 Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum, nequando rapiat, et non sit qui eripiat. | |
23 Sacrificium laudis honorificabit me, et illic iter quo ostendam illi salutare Dei. |