Psalmi 49

VULGATA	LXX
1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.	1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων
2 Ex Sion species decoris ejus :	2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει
3 Deus manifeste veniet ; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet ; et in circuitu ejus tempestas valida.	3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα
4 Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.	4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου
5 Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.	5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις
6 Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.	6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα
7 Audi, populus meus, et loquar ; Israël, et testificabor tibi : Deus, Deus tuus ego sum.	7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω
8 Non in sacrificiis tuis arguam te ; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.	8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος
9 Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos :	9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους
10 quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.	10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες
11 Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est.	11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν
12 Si esuriero, non dicam tibi : meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.	12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης
13 Numquid manducabo carnes taurorum ? aut sanguinem hircorum potabo ?	13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι
14 Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.	14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου
15 Et invoca me in die tribulationis : eruam te, et honorificabis me.	15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα
16 Peccatori autem dixit Deus : Quare tu enarras justitias meas ? et assumis testamentum meum per os tuum ?	16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου
17 Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.	17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω
18 Si videbas furem, currebas cum eo ; et cum adulteris portionem tuam ponebas.	18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις
19 Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.	19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.	20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον
21 Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis : arguam te, et statuam contra faciem tuam.	21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου
22 Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum, nequando rapiat, et non sit qui eripiat.	22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
23 Sacrificium laudis honorificabit me, et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.	23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου