Isaia 35

BIBBIA MARTINI	LXX
1 Allegrerassi la regione deserta, e non battuta, e tripudierà la solitudine, e fiorirà come giglio.	1 ευφρανθητι ερημος διψωσα αγαλλιασθω ερημος και ανθειτω ως κρινον
2 Ella germoglerà grandemente, ed esulterà piena di contentezza, e canterà laude: a lei è data la gloria del Libano, la vaghezza del Carmelo, e di Saron; ei vedranno la gloria del Signore, e la grandezza del nostro Dio.	2 και εξανθησει και αγαλλιασεται τα ερημα του ιορδανου και η δοξα του λιβανου εδοθη αυτη και η τιμη του καρμηλου και ο λαος μου οψεται την δοξαν κυριου και το υψος του θεου
3 Fortificate le braccia languide, e le ginocchia deboli rinfrancate.	3 ισχυσατε χειρες ανειμεναι και γονατα παραλελυμενα
4 Dite ai pusillanimi: fatevi coraggio, e non temete: ecco che il vostro io menerà vendetta di uguaglianza; Dio verrà egli stesso, e vi salverà.	4 παρακαλεσατε οι ολιγοψυχοι τη διανοια ισχυσατε μη φοβεισθε ιδου ο θεος ημων κρισιν ανταποδιδωσιν και ανταποδωσει αυτος ηξει και σωσει ημας
5 Allora gli occhi de' ciechi si apriranno, e si spalancheranno le orecchie de' sordi.	5 τοτε ανοιχθησονται οφθαλμοι τυφλων και ωτα κωφων ακουσονται
6 Allora lo zoppo salterà come un cerbiatto, e sarà sciolta la lingua dei mutoli; perocché le acque sgorgano nel deserto, e i torrenti nella solitudine.	6 τοτε αλειται ως ελαφος ο χωλος και τρανη εσται γλωσσα μογιλαλων οτι ερραγη εν τη ερημω υδωρ και φαραγξ εν γη διψωση
7 E la terra, che già fu arida, sarà uno stagno, e la terra sitibonda sarà ricca di sorgive. Dove prima erano covili di dragoni, nascerà la verzura della canna, e del giunco.	7 και η ανυδρος εσται εις ελη και εις την διψωσαν γην πηγη υδατος εσται εκει ευφροσυνη ορνεων επαυλις καλαμου και ελη
8 E vi sarà un sentiero, e una strada, e la via sarà detta santa: l'immondo per essa non passerà, e sarà questa per voi la dritta strada, talmente che gl'ignoranti non erreranno seguendola.	8 εκει εσται οδος καθαρα και οδος αγια κληθησεται και ου μη παρελθη εκει ακαθαρτος ουδε εσται εκει οδος ακαθαρτος οι δε διεσπαρμενοι πορευσονται επ' αυτης και ου μη πλανηθωσιν
9 Non saravvi lione, né la bestia feroce vi camminerà, né vi si troverà: ma vi cammineranno que', che saran liberati.	9 και ουκ εσται εκει λεων ουδε των θηριων των πονηρων ου μη αναβη επ' αυτην ουδε μη ευρεθη εκει αλλα πορευσονται εν αυτη λελυτρωμενοι
10 E i redenti dal Signore ritorneranno, e verranno a Sionne cantando laude, coronati di eterna letizia: avran gaudio, e consolazione, e il dolore, ed il pianto da lor fuggirà.	10 και συνηγμενοι δια κυριον αποστραφησονται και ηξουσιν εις σιων μετ' ευφροσυνης και ευφροσυνη αιωνιος υπερ κεφαλης αυτων επι γαρ κεφαλης αυτων αινεσις και αγαλλιαμα και ευφροσυνη καταλημψεται αυτους απεδρα οδυνη και λυπη και στεναγμος