Psalmi 59

VULGATA	LXX
1 In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,	1 εις το τελος τοις αλλοιωθησομενοις ετι εις στηλογραφιαν τω δαυιδ εις διδαχην
2 cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.	2 οποτε ενεπυρισεν την μεσοποταμιαν συριας και την συριαν σωβα και επεστρεψεν ιωαβ και επαταξεν την φαραγγα των αλων δωδεκα χιλιαδας
3 Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ; iratus es, et misertus es nobis.	3 ο θεος απωσω ημας και καθειλες ημας ωργισθης και οικτιρησας ημας
4 Commovisti terram, et conturbasti eam ; sana contritiones ejus, quia commota est.	4 συνεσεισας την γην και συνεταραξας αυτην ιασαι τα συντριμματα αυτης οτι εσαλευθη
5 Ostendisti populo tuo dura ; potasti nos vino compunctionis.	5 εδειξας τω λαω σου σκληρα εποτισας ημας οινον κατανυξεως
6 Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus ; ut liberentur dilecti tui.	6 εδωκας τοις φοβουμενοις σε σημειωσιν του φυγειν απο προσωπου τοξου διαψαλμα
7 Salvum fac dextera tua, et exaudi me.	7 οπως αν ρυσθωσιν οι αγαπητοι σου σωσον τη δεξια σου και επακουσον μου
8 Deus locutus est in sancto suo : lætabor, et partibor Sichimam ; et convallem tabernaculorum metibor.	8 ο θεος ελαλησεν εν τω αγιω αυτου αγαλλιασομαι και διαμεριω σικιμα και την κοιλαδα των σκηνων διαμετρησω
9 Meus est Galaad, et meus est Manasses ; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus ;	9 εμος εστιν γαλααδ και εμος εστιν μανασση και εφραιμ κραταιωσις της κεφαλης μου ιουδας βασιλευς μου
10 Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum : mihi alienigenæ subditi sunt.	10 μωαβ λεβης της ελπιδος μου επι την ιδουμαιαν εκτενω το υποδημα μου εμοι αλλοφυλοι υπεταγησαν
11 Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?	11 τις απαξει με εις πολιν περιοχης τις οδηγησει με εως της ιδουμαιας
12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?	12 ουχι συ ο θεος ο απωσαμενος ημας και ουκ εξελευση ο θεος εν ταις δυναμεσιν ημων
13 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.	13 δος ημιν βοηθειαν εκ θλιψεως και ματαια σωτηρια ανθρωπου
14 In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.	14 εν δε τω θεω ποιησομεν δυναμιν και αυτος εξουδενωσει τους θλιβοντας ημας