1 Indi Eliu seguitò a dire: | 1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει |
2 Soffrimi ancor un poco, ed io mi spiegherò con te: perocché ho tutt'ora da dire per la causa di Dio. | 2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις |
3 Ripiglierò da' suoi principj la mia sentenza, e proverò, che giusto è il mio Creatore. | 3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω |
4 Perocché veraci, e senza menzogna sono i miei detti, e una dottrina, che è perfetta, a te piacerà. | 4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις |
5 Dio non rigetta i potenti, essendo pur egli il Potente. | 5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας |
6 Ma non salva gli empj, e a' poveri rende ragione. | 6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει |
7 Non torcerà i suoi sguardi dal giusto: egli è che colloca sopra trono stabile i regi, ed eglino sono esaltati. | 7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται |
8 E se poi saran messi in catena, o annodati da' lacci di povertà, | 8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας |
9 Egli ad essi accennerà le opere loro, e le loro scelleratezze, perocché ei furon crudeli. | 9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν |
10 Aprirà loro le orecchie adiri di correggerli, e gli ammonirà, perché si ritraggano dall'iniquità. | 10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας |
11 Se ascolteranno, e saranno docili, finiranno i giorni loro felicemente, e gli anni in gloria: | 11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις |
12 Ma se non ascolteranno, urteran nella spada, e periranno nella stoltezza. | 12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν |
13 Gli ipocriti, e i furbi provocan l'ira di Dio, e ridotti in catene non alzan la voce a lui. | 13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους |
14 Moriranno di morte violenta, e la loro vita finirà tragli uomini impuri. | 14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων |
15 Egli trarrà fuori d'angustia il povero, e nella tribolazione lo istruirà. | 15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει |
16 Ei ti salverà dalla fossa larga mente angusta, e che non ha fondo sotto di se: ti riposerai alla tua mensa carica di grasse vivande. | 16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος |
17 La tua causa è stata giudicata come di empio: riceverai secondo i meriti di tua causa. | 17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα |
18 Non ti soverchi adunque lo sdegno per farti opprimere alcuno, né ti seducano i molti doni. | 18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις |
19 Umilia senza la sferza la tua grandezza, e tutti quelli, che si fanno forti in lor possanza. | 19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν |
20 Non allungare la notte (in pensando), come ne' loro paesi alcuni popoli vanno di bene in meglio. | 20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων |
21 Guardati dal torcere il passo verso l'iniquità; perocché questa cominciasti a seguire dopo la tua afflizione. | 21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας |
22 Rifletti come Dio è eccelso in sua possanza, e nissun de' legislatori è simile a lui. | 22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης |
23 Chi potrà indagar le sue vie? E chi potrà dire a lui, Tu hai fatto ingiustizia? | 23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα |
24 Ricordati che tu l'opera di lui non comprendi, che fu celebrata dagli uomini. | 24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες |
25 Gli uomini tutti lo veggono, ciascuno lo mira da lungi. | 25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι |
26 Certamente Iddio è grande, e sorpassa ogni nostro sapere: e il numero degli anni di lui non può rinvenirsi. | 26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος |
27 Egli attrae le stille dell'acqua, e versa le piogge come torrenti, | 27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην |
28 Che si sciolgono dalle nuvole, onde tutto lassù è coperto. | 28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος |
29 Quando egli vuole distende le nuvole, come suo padiglione, | 29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου |
30 E folgori manda, e i suoi lampi di colassù, e cuopre gli estremi lidi del mare. | 30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν |
31 Per mezzo di tali cose egli esercita i suoi giudizj sopra le genti, e al gran numero degli uomini da nutrimento. | 31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι |
32 Nelle sue mani nasconde la luce, e le comanda di tornare di nuovo. | 32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι |
33 Egli fa intendere a chi lo ama, ch'ell' è suo dominio, e che a quella ei può pervenire. | 33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας |