1 - Ha l'argento un principio dei suoi filoni, e l'oro ha un posto ove si fonde; | 1 Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται? |
2 il ferro si estrae dalla terra, e la pietra, liquefatta dal calore, si converte in rame; | 2 ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας. |
3 un limite [l'uomo] ha posto alle tenebre, e scruta l'estremità di ogni cosa, perfin la pietra ch'è nella tenebra e l'ombra di morte! | 3 Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος? τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου. |
4 Scava egli una galleria lungi da ogni dimora: dimenticàti dagli uomini [i minatori] oscillano, [non servendosi], di piede penzolano. | 4 Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει? υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος? ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων. |
5 La terra, da cui nasceva il pane, al disotto è sconvolta da un fuoco; | 5 Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος? |
6 le sue pietre sono il posto dello zaffiro, e le sue zolle contengono oro | 6 οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων? και εν αυτη χωμα χρυσιου. |
7 è strada che l'uccello non conosce, nè la scorge l'occhio dello sparviere, | 7 Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην? |
8 non la calpestano le bestie feroci, non incede sovr'essa il leone; | 8 τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι' αυτης. |
9 nella selce stende [l'uomo] la mano, sconvolge dalle radici le montagne: | 9 Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον? ανατρεπει τα ορη απο της ριζης. |
10 entro le rupi egli scava dei canali, ed ogni cosa preziosa l'occhio suo vede, | 10 Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων? και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον. |
11 scruta anche il profondo dei fiumi, e le cose recondite porta alla luce. | 11 Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν? και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως. |
12 Ma la sapienza dove si trova? e qual è il posto dell'intelligenza? | 12 Αλλ' η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως; |
13 L'uomo non ne conosce il prezzo, nè si trova in terra di chi vive deliziosamente. | 13 Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης? και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων. |
14 L'abisso esclama: - In me non c'è! -E il mare dice: - Presso me non esiste! - | 14 Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι? και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ' εμου. |
15 Non si dà oro fino in cambio di essa, nè si pesa dell'argento in suo prezzo; | 15 Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ' αυτης? και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης. |
16 non si confronta con i tessuti tinti coi colori dell'India, nè con l'onice preziosissimo e lo zaffiro; | 16 Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον. |
17 non si paragona ad essa l'oro e il vetro, nè si scambia con vasellame d'oro; | 17 Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην? και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου. |
18 le cose più nobili e pregiate neppur si ricordano in suo confrontoe la sapienza da luoghi occulti si estrae. | 18 Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται? διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων. |
19 Non si eguaglia ad essa il topazio d'Etiopianè si mette a confronto con i [tessuti di] tinta mondissima. | 19 Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην? δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον. |
20 Da dove viene dunque la sapienza? e qual è il posto dell'intelligenza? | 20 Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως; |
21 Ella è nascosta agli occhi di tutti i viventi, e pure agli uccelli del cielo è occulta. | 21 Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου. |
22 La ruina e la morte esclamano:- [Solo] con le nostre orecchie ne udimmo novella! - | 22 Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης. |
23 Dio conosce la strada di lei, ed egli sa il suo posto, | 23 Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης. |
24 perchè egli scorge i confini del mondo, e vede tutto ciò ch'è sotto al cielo. | 24 Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου, |
25 Egli che determinò ai venti un peso, e stabilì le acque con misura: | 25 δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον. |
26 quando dette alle piogge una legge, ed una strada alle sonanti procelle, | 26 Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης, |
27 allora egli la vide e manifestò, la stabilì e investigò, | 27 τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην? ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην. |
28 e disse all'uomo: - Ecco, il timor del Signore è la stessa sapienza, e il ritrarsi del male è l'intelligenza. -» | 28 Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις. |