Giobbe 14
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA MARTINI | VULGATA |
---|---|
1 L'uomo nato di donna, ha corta la vita, e di molte miserie è ricolmo. | 1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. |
2 Egli spunta, ed è reciso qual fiore, e fugge com'ombra, nè mai si resta in un medesimo stato. | 2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet. |
3 E tu stimi degno di te l'aprir sopra cosa tale i tuoi occhi, e il chiamarlo al tuo giudizio? | 3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium ? |
4 Chi puro render potrà colui, che di immonda semenza è concepito. Chi fuori di te, che solo sei? | 4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? nonne tu qui solus es ? |
5 Brevi sono i giorni dell'uomo; tu hai contato il numero de' mesi suoi, gli li hai fissati de' termini, i quali egli trapassar non potrà. | 5 Breves dies hominis sunt : numerus mensium ejus apud te est : constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt. |
6 Ritirati per alcun poco da lui, affinchè egli prenda riposo, onde per lui venga, come per un mercenario, il giorno bramato. | 6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus. |
7 Un albero ritien la speranza: egli è troncato ripullula di bel nuovo, e getta i suoi ramoscelli. | 7 Lignum habet spem : si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. |
8 Se invecchiata sarà nella terra la sua radice, e il suo tronco sarà morto nella polvere. | 8 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, |
9 Appena sentirà l'acqua germoglierà, e farà sua chioma come quando fu dapprima piantato. | 9 ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est. |
10 Ma l'uomo morto che sia e spogliato, e consunto, che mai diventa. | 10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est ? |
11 Come se dal mare se ne andasser le acque, e inaridisse il fiume rimasto in secco. | 11 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat : |
12 Cosi l'uomo quando si sarà ad dormentato non risorgerà; fino a tanto che il cielo sia consumato ei non si sveglierà, né si riscoterà dal suo sonno. | 12 sic homo, cum dormierit, non resurget : donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo. |
13 Chi mi darà, che tu nell'inferno mi cuopra, e ascoso mi serbi, fino a tanto che passi il tuo furore, e che tu mi prescriva un tempo, in cui ti ricordi di me? | 13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ? |
14 Forse tornerà a vivere un uom già morto? In tutti i giorni di mia milizia sto aspettando, che venga il mio cangiamento. | 14 Putasne mortuus homo rursum vivat ? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. |
15 Mi chiamerai, ed io ti risponderò: porgerai la destra all'opera delle tue mani. | 15 Vocabis me, et ego respondebo tibi : operi manuum tuarum porriges dexteram. |
16 Tu però hai contati i miei passi; ma perdona i miei peccati. | 16 Tu quidem gressus meos dinumerasti : sed parce peccatis meis. |
17 Tu hai sigillati come in un sacchetto i miei delitti, ma hai curata la mia iniquità. | 17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam. |
18 Un monte cade, e si scioglie, e un masso cambia di sito: | 18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo : |
19 Le pietre sono consunte dalle acque, e la terra battuta dall'inondazione a poco a poco si va consumando; cosi adunque tu anderai consumando l'uomo. | 19 lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur : et hominem ergo similiter perdes. |
20 Tu gli desti vigore per alcun poco, perché passasse per sempre: cangerai la sua faccia, e lo scaccerai. | 20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret : immutabis faciem ejus, et emittes eum. |
21 Se i suoi figliuoli saranno in atto, o in basso stato, ei nol saprà; | 21 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget. |
22 Ma la carne di lui sarà in dolore, fin che egli avrà vita, e l'anima di lui lo compiangerà. | 22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit. |