Psalmi 72

VULGATA	LXX
1 Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde !	1 ψαλμος τω ασαφ ως αγαθος τω ισραηλ ο θεος τοις ευθεσι τη καρδια
2 Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei :	2 εμου δε παρα μικρον εσαλευθησαν οι ποδες παρ' ολιγον εξεχυθη τα διαβηματα μου
3 quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.	3 οτι εζηλωσα επι τοις ανομοις ειρηνην αμαρτωλων θεωρων
4 Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.	4 οτι ουκ εστιν ανανευσις τω θανατω αυτων και στερεωμα εν τη μαστιγι αυτων
5 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.	5 εν κοποις ανθρωπων ουκ εισιν και μετα ανθρωπων ου μαστιγωθησονται
6 Ideo tenuit eos superbia ; operti sunt iniquitate et impietate sua.	6 δια τουτο εκρατησεν αυτους η υπερηφανια περιεβαλοντο αδικιαν και ασεβειαν αυτων
7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum ; transierunt in affectum cordis.	7 εξελευσεται ως εκ στεατος η αδικια αυτων διηλθοσαν εις διαθεσιν καρδιας
8 Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam ; iniquitatem in excelso locuti sunt.	8 διενοηθησαν και ελαλησαν εν πονηρια αδικιαν εις το υψος ελαλησαν
9 Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.	9 εθεντο εις ουρανον το στομα αυτων και η γλωσσα αυτων διηλθεν επι της γης
10 Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.	10 δια τουτο επιστρεψει ο λαος μου ενταυθα και ημεραι πληρεις ευρεθησονται αυτοις
11 Et dixerunt : Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso ?	11 και ειπαν πως εγνω ο θεος και ει εστιν γνωσις εν τω υψιστω
12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias.	12 ιδου ουτοι αμαρτωλοι και ευθηνουνται εις τον αιωνα κατεσχον πλουτου
13 Et dixi : Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas,	13 και ειπα αρα ματαιως εδικαιωσα την καρδιαν μου και ενιψαμην εν αθωοις τας χειρας μου
14 et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.	14 και εγενομην μεμαστιγωμενος ολην την ημεραν και ο ελεγχος μου εις τας πρωιας
15 Si dicebam : Narrabo sic ; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.	15 ει ελεγον διηγησομαι ουτως ιδου τη γενεα των υιων σου ησυνθετηκα
16 Existimabam ut cognoscerem hoc ; labor est ante me :	16 και υπελαβον του γνωναι τουτο κοπος εστιν εναντιον μου
17 donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.	17 εως εισελθω εις το αγιαστηριον του θεου και συνω εις τα εσχατα αυτων
18 Verumtamen propter dolos posuisti eis ; dejecisti eos dum allevarentur.	18 πλην δια τας δολιοτητας εθου αυτοις κατεβαλες αυτους εν τω επαρθηναι
19 Quomodo facti sunt in desolationem ? subito defecerunt : perierunt propter iniquitatem suam.	19 πως εγενοντο εις ερημωσιν εξαπινα εξελιπον απωλοντο δια την ανομιαν αυτων
20 Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.	20 ωσει ενυπνιον εξεγειρομενου κυριε εν τη πολει σου την εικονα αυτων εξουδενωσεις
21 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt ;	21 οτι εξεκαυθη η καρδια μου και οι νεφροι μου ηλλοιωθησαν
22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi :	22 και εγω εξουδενωμενος και ουκ εγνων κτηνωδης εγενομην παρα σοι
23 ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.	23 και εγω δια παντος μετα σου εκρατησας της χειρος της δεξιας μου
24 Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.	24 εν τη βουλη σου ωδηγησας με και μετα δοξης προσελαβου με
25 Quid enim mihi est in cælo ? et a te quid volui super terram ?	25 τι γαρ μοι υπαρχει εν τω ουρανω και παρα σου τι ηθελησα επι της γης
26 Defecit caro mea et cor meum ; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.	26 εξελιπεν η καρδια μου και η σαρξ μου ο θεος της καρδιας μου και η μερις μου ο θεος εις τον αιωνα
27 Quia ecce qui elongant se a te peribunt ; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.	27 οτι ιδου οι μακρυνοντες εαυτους απο σου απολουνται εξωλεθρευσας παντα τον πορνευοντα απο σου
28 Mihi autem adhærere Deo bonum est ; ponere in Domino Deo spem meam : ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.	28 εμοι δε το προσκολλασθαι τω θεω αγαθον εστιν τιθεσθαι εν τω κυριω την ελπιδα μου του εξαγγειλαι πασας τας αινεσεις σου εν ταις πυλαις της θυγατρος σιων