Giobbe 31

NOVA VULGATA	LXX
1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.	1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον
2 Quae enim pars mea apud Deum desuper, et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis?	2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?	3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν
4 Nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat?	4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,	5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον
6 appendat me in statera iusta et sciat Deus integritatem meam.	6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhaesit macula,	7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων
8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.	8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,	9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης
10 molat pro alio uxor mea, et super illam incurventur alii.	10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη
11 Hoc enim nefas est et iniquitas iudicialis;	11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα
12 ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina.	12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me,	13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με
14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus; et, cum quaesierit, quid respondebo illi?	14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι
15 Numquid non in ventre fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in visceribus unus?	15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus et oculos viduae languescere feci;	16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα
17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea,	17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα
18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater et de ventre matris meae direxi eam;	18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα
19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;	19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα
20 si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est;	20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων
21 si levavi super pupillum manum meam, cum viderem in porta adiutorium mihi,	21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν
22 umerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur,	22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη
23 quia timor super me calamitas a Deo, et contra maiestatem eius nihil valerem!	23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω
24 Si putavi aurum securitatem meam et obryzo dixi: Fiducia mea!;	24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα
25 si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima repperit manus mea;	25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου
26 si vidi solem, cum fulgeret, et lunam incedentem clare,	26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν
27 et decepit me in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo,	27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα
28 quae est iniquitas iudicialis, eo quod negassem Deum desuper;	28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου
29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum,	29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε
30 cum non dederim ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius;	30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος
31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”;	31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος
32 foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit;	32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο
33 si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam;	33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου
34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me, et magis tacui nec egressus sum ostium.	34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω
35 Quis mihi tribuat auditorem? Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi! Ecce liber, quem scripsit vir litis meae,	35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος
36 ut in umero meo portem illum et alligem illum quasi coronam mihi.	36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον
37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi et quasi principem adibo eum.	37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent;	38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον
39 si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius afflixi,	39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα
40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo herba foetida! ”. Finita sunt verba Iob.	40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν